Μια μαύρη τρύπα ή σκουληκότρυπα στο σπίτι μας;
Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι κάπου μέσα στο σπίτι μας βρίσκεται κρυμμένη μια μικροσκοπική μαύρη τρύπα. Και ότι αν ψάξω πολύ, ίσως και να καταφέρω να την εντοπίσω.
Μικροπράγματα εξαφανίζονται καθημερινά και μυστηριωδώς. Κλειδιά, στικάκια usb, κουταλάκια του γλυκού, φόρμες για παγωτά, κοσμήματα, αξεσουάρ. Και τις περισσότερες φορές πρόκειται για δικά μου αντικείμενα. Είναι και επιλεκτική η μικρή μας μαύρη τρύπα, βλέπετε!
Κάποιες φορές τα πράγματά μου επανεμφανίζονται. Μετά από αρκετό καιρό και σίγουρα όχι εκεί όπου θυμόμουν ότι τα είχα δει τελευταία φορά. Ένα βραχιόλι ας πούμε μπορεί να ξαναβρεθεί πίσω από το κομοδίνο μου, κάτω από το χαλί ή πίσω από τα μαξιλάρια του καναπέ. Πρόσφατα βρήκα ένα κουταλάκι του γλυκού μέσα σε μία από τις τσάντες μου.
Μπορεί λοιπόν να πρόκειται για σκουληκότρυπα και όχι για μαύρη τρύπα όπως νόμιζα εξαρχής.
Άλλο ενδεχόμενο, περισσότερο πιθανό νομίζω: πίσω από τις εξαφανίσεις βρίσκονται δύο μικρά και χαριτωμένα κοριτσάκια, που τους αρέσει πολύ να παίρνουν τα πράγματα της μαμάς τους και να τα κρύβουν στα πιο απίθανα μέρη. Μα είναι τόσο διασκεδαστικό να βλέπουν τη μαμά να περιφέρεται σε όλο το σπίτι ψάχνοντας, να σκαρφαλώνει σε ντουλάπες, να μπαίνει κάτω από κρεβάτια, να τα κάνει όλα άνω κάτω και τελικά να παρατά την προσπάθεια απογοητευμένη.
Η τελευταία μου απώλεια είναι το usb στικάκι μου λοιπόν. Σκέφτηκα να ανακρίνω τις συνήθεις υπόπτους, μήπως και καταφέρω να αποσπάσω κάποιο στοιχείο που θα μπορούσε να με οδηγήσει στην εύρεσή του, αλλά η Ισμήνη θα μου απαντήσει με την τελευταία αγαπημένη της λέξη «Τι;» και η Ιφιγένεια θα μου υποδείξει 2-3 σημεία όπου θα μπορούσα να ψάξω, θα το κάνω, δεν θα βρω τίποτα, θα την ξαναρωτήσω και θα μου πει «Δεν ξέρω μαμά».
Ο δε Κωστής (γιατί βλέπετε πρέπει να γράψω κάτι και για τον Κωστή αλλιώς θα μου κάνει παράπονα ότι δεν τον ανέφερα στην ανάρτηση) απλά θα με κοιτάξει με βλέμμα που δηλώνει κατανόηση και συμπαράσταση. Ναι καλά… τα δικά μου πράγματα χάνονται συνέχεια!
Τέλος πάντων, δεν απογοητεύομαι. Κάπως, κάπου, κάποτε θα το βρω και αυτό. Ήδη πρέπει να φτιάξω δύο φανουρόπιτες, ας μην τριτώσουν ακόμα.
Ευκαιρία για παγωτό!
Εντωμεταξύ πήρα την εξής απόφαση: κάθε φορά που χάνεται κάτι δικό μου μέσα στο σπίτι, θα φτιάχνω παγωτό. Δεν υποτίθεται ότι πρέπει να εστιάζουμε στα θετικά στοιχεία οποιασδήποτε κατάστασης, ακόμα και αρνητικής; Ορίστε λοιπόν! Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, φτιάχνω μόνη μου τα θετικά στοιχεία και είναι απολύτως του γούστου μου!
Χάθηκε το στικάκι λοιπόν; Φτιάχνω παγωμένο γιαούρτι με λεμόνι και μπισκότο. Για την ακρίβεια το φτιάχνω με μπισκότα digestive και σπιτική lemon curd γιατί από τότε που τη δοκίμασα έχω εθιστεί στη γεύση της και σκέφτομαι που αλλού μπορώ να τη χρησιμοποιήσω.
Κι άλλο θετικό στοιχείο: γαρνίρω το παγωτό με φρέσκα μύρτιλλα, τα δοκιμάζω, μου αρέσουν πολύ και σβήνω ακόμα ένα υλικό «από την πρέπει-οπωσδήποτε-να-δοκιμάσω-τουλάχιστον-5-καινούρια-υλικά-φέτος» λίστα μου.
Ώρες-ώρες απορώ γιατί παραπονιέμαι…
Το παγωμένο γιαούρτι με λεμόνι και μπισκότο
Το παγωτό που σας προτείνω φτιάχνεται με 5 μόλις υλικά και έχει απίθανη γεύση. Μπορούμε να το πούμε και υγιεινό γιατί ως βάση του χρησιμοποιείται το γιαούρτι!
Για να το φτιάξουμε χρησιμοποιούμε παγωτομηχανή. Αν δεν έχουμε ωστόσο, μπορούμε να ακοουθήσουμε την κλασική μέθοδο με τα χτυπήματα στο μίξερ.
Παγωμένο γιαούρτι με λεμόνι και μπισκότο
Υλικά
- 750 γρ. γιαούρτι στραγγιστό
- 150 γρ. κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
- 120 γρ. ζάχαρη
- 200 γρ. lemon curd
- 8 μεγάλα μπισκότα digestive
Εκτέλεση
- Θρυμματίζουμε τα μπισκότα στο μούλτι.
- Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα μεγάλο μπολ και ανακατεύουμε ζωηρά με ένα κουτάλι μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο μίγμα.
- Τοποθετούμε το μίγμα στο ψυγείο για 1 ώρα να παγώσει.
- Κατόπιν το αδειάζουμε στην παγωτομηχανή και φτιάχνουμε το παγωτό σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή της.
- Μεταφέρουμε το παγωτό σε κατάλληλο σκεύος και το βάζουμε στην κατάψυξη.
- Όταν θέλουμε να το σερβίρουμε, το αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για 20-25’.
22 ΣΧΟΛΙΑ
Καταπληκτικό πρέπει να είναι με τη κρέμα λεμονιού!Θα το κάνω οπωσδήποτε!
Όσο για τα χαριτωμένα αγγελούδια σου υπομονή! Κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και δεν θα παίρνουν τα στικάκια σου…θα έχουν τα δικά τους χαχαχα
Φαίνεται τελειο και ειναι τοσο ομορφα παρουσιασμενο αλλα μ αρεσει να διαβαζω και τις σκανταλιες απο τις μικρες κυριες σου,πολλα φιλια καλοφαγωτο το παγωμενο γιαουρτι σου
Χμ, εγώ γιατί νομίζω πως αν φτιάχνεις παγωτό κάθε φορά που χάνεις κάτι, θα χάνεις όλο και περισσότερα, όλο και πιο συχνά;; Η λύση είναι να το φτιάχνεις και να το τρως όλο μόνη σου ;) Στην περίπτωση δε αυτού εδώ του παγωτού… εγώ δε θα έδινα ούτε του αγγέλου μου που λένε!!
Ο Τίμος συνήθως με κοιτάει με απορία και λέει ‘κάπου εδώ γύρω, μαμά’ και εγώ σκέφτομαι μας υποχρέωσες πάλι… την ΕΜΑΚ χρειάζεσαι άστα !!! Να σου πω ότι παρέλαβα το δωράκι σας, ευχαριστώ και πάλι !!!!!! Την άλλη εβδομλαδα ετοιμάζω post αφιερωμένο : ))
Η συνταγή σου πάλι θα γίνει ανάρπαστη καθώς η μαμά Βάλια λατρέυει λεμόνι !!!
Ερμιονάκι μου υπομονή………τα ίδια περνάει τώρα η αδελφή μου με την 2,5 ετών κόρη της…….ψάχνοντας να βρει τα κλειδιά της έπαιρνε συνέχεια την απάντηση Νταλάπα…………μέχρι που άρχισε η μικρή να αποκαλεί το μπυφάν ΜΠΑΦΑΝ και καταλάβαμε όλοι οτι όπου ΟΥ βάζει Α…….άρα και η νταλάπα είναι η ντουλάπα……ευτυχώς ο δικός μου μεγάλωσε πια!!!
Το παγωτό φυσικά είναι του ονείρου!!!!!!! Φιλάκια πολλά!!!!
Αχ, σ’αυτές τις μαύρες τρύπες έχουν χαθεί τόσα και τόσα πράγματα!
Έχεις βρει όμως τον καλύτερο τρόπο να τα “αντικαθιστάς”! Και από τις αγαπημένες μου γεύσεις!
Τέλεια η ιδέα σου Ερμιόνη μου!! Φαντάζομαι άρωμα και γεύση!!
Όσο για τις μαύρες τρύπες υπάρχουν και στο δικό μας σπίτι… και είναι κυρίως πίσω από τα μαξιλάρια των καναπέδω,!! Υπομονή!!
Αχ Ερμιόνη μου… σε όλα τα καλά τα σπίτια υπάρχει και μαύρη τρύπα και σκουλικότρυπα και μην σου πω και η τρύπα του όζοντος μαζί :) χιχι… Αυτά τα μικρά μαγικά χεράκια ξέρουν να τα εξαφανίζουν όλα…
Πάντως μετά από κάθε παγωτό ελπίζω να τα βρίσκεις τα απολεσθέντα.
Υπέροχο γιαουρτο-δροσερό παγωτό. Η Lemon curd αδυναμία μεγάλη.
Αντε καλοφάγωτο λοιπόν ;)
Φιλιά πολλά
Η καλύτερη ιδέα που έχω ακούσει τελευταία, κάθε φορά που χάνεις κάτι να φτιάχνεις παγωτό! Σκέφτομαι να την υιοθετήσω και εγώ. Για την lemon curd ούτε λόγος, απλώς φανταστική και ταιριάζει ιδανικά με το παγωτό γιαούρτι.
Πολλά φιλιά
Εξαιρετικό το γιαουρτοπαγωτάκι σου Ερμιόνη μου.Βέβαια εγώ δεν σου εύχομαι να χάνεις πράγματα αλλά μάλλον ¨αξίζει¨ τον κόπο αν είναι να κερνιόμαστε τέτοιες λιχουδιές.
Φιλιά!!!!!
Κερνάς κυπελάκι;
Και υπόσχομαι με το χέρι στην καρδιά, ότι θα σε βοηθώ κάθε φορά στις έρευνες σου (προτείνοντας σημεία και μέρη, καθώς το έργο το έχω δει κι’ εγώ κατά το παρελθόν) Ερμιόνη μου.
Εξαιρετική συνταγή και πρέπει να την κάνω την δοκιμή μου :-)
Χμμμ,πρεπει να βαλω τον καδο της παγωτομηχανης στην καταψυξη,πολυ ωραιο το παγωμενο γιαουρτι σου!
Σία κι αράξαμε που λένε! Πώς τα έδεσες βρε Ερμιόνη όλα αυτά που μ’ αρέσουν και μ’ άρπαξες απ’ τη μύτη; Τώρα δε μου γλυτώνει η συνταγή θα τη χτυπήσω! (Το κρυφτό είναι ωραίο παιχνίδι, αλλά να το παίξετε κι ανάποδα κάποια φορά. Βάλε τς μικρές να ψάχνουν)
Κάτι ανάλογο συμβαίνη καί μέ τήν κορη μου Ερμιόνη μου!Ποτέ δέν θυμούνται τά μικρά μας,πού βρίσκονται τά απολεσθέντα!!!Χα χα!Οσο γιά τό παγωτάκι σου,σούπερ!!Υπερπαραγωγή η συνταγή σου!!Μού αρέσει πού έβαλες τό γιαουρτι!!Ιδιαίτερη γευση!!Καλή εβδομάδα!Φιλάκια!!
Αν είναι κάθε φορά που χάνεις κάτι να μας κερνάς υπέροχα παγωτάκια, θα βάλω λόγια στις ζουζούνες σου να …. μεγαλώσουν την μαύρη τρύπα, χα χα χαα!!
Το σημερινό όπως θα έχεις ήδη καταλάβει, είναι απολύτως του γούστου μου!
Φιλιά Ερμιονάκι!
Η κρέμα λεμονιού έχει γίνει και εμένα η νέα μου αδυναμία. Πολύ ωραίο το παγωμένο γιαούρτι σου!
Οι ζουζούνες σου, μου φτιάχνουν το κέφι :)
Πολύ όμορφη η σημερινή σου ανάρτηση! Πόσο γέλασα με τις μικρούλες που σου κρύβουν τα πράγματα!
Φιλιά πολλά!
αυτες οι σκουληκότρυπες υπάρχουν σε ολα τα σπιτια!!! εγω εχω μια σε κάθε δωμάτιο!!! λες να αφησω τις φανουρόπιτες και να κάνω το παγωτο;; και μονο που διαβασα τη συνταγη ειδα και τις εικονες το λιγουρευτηκα!!
Ωραίο το παγωτό, λαχταριστό, λεμονάτο, αλλά δυστυχώς επανέρχομαι στην έλλειψη παγωτομηχανής! Τα καλύτερα χάνω τελικά με αυτό το θέμα! Στο δικό μας σπίτι ό,τι χάνεται βρίσκεται μέσα στα καλάθια με τα παιχνίδια διότι κάποια στιγμή χρησιμοποιήθηκε ως μέρος κάποιου παιχνιδιού. Ευτυχώς έτσι είναι κάπως πιο περιορισμένο το πεδίο της αναζήτησης!
πω πω.. τελειο Ερμιόνη μου!!! Το κραταω για συντομη μελλοντικη χρήση!! πολλα φιλια
Α, βάζεις τα μπισκότα και το lemon curd μέσα στο μίγμα του παγωτού! Έτσι θα γίνεται ακόμα πιο πλούσιο και με κρεμολεμονάτη γεύση!
Ωραία (και χορταστική :) η ιδέα σου να φτιάχνεις παγωτό κάθε φορά που χάνεται κι από κάτι, αν το έκανα εγώ (ζω κι εγώ με ένα πλάσμα που σκορπίζει -ευτυχώς όχι τα δικά μου!- πράγματα από ‘δω κι από ‘κει), θα είχα μια κατάψυξη φούλ στο παγωτό! :)
Το lemon curd είναι πράγματι εξαιρετικό! Υπομονή θα μεγαλώσουν και τότε θα ψάχνεις γι’αυτές και όχι για το στικάκι σου! Το παγωμένο γιαούρτι σου εξαιρετικό!