Τι είδαμε και κάναμε στην ορεινή Αρκαδία

5,4K

Τι είδαμε και κάναμε στην ορεινή Αρκαδία, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Οι προτάσεις μας για φαγητό, δραστηριότητες και αξιοθέατα στην περιοχή.

​Τείνουμε να δημιουργήσουμε μια καινούρια οικογενειακή παράδοση.

Πέρυσι και φέτος, επιλέξαμε να γιορτάσουμε τον Κωστή εκτός Αθηνών. Με ολιγοήμερες διακοπές, οι τέσσερις μας μόνο.
Στην πανέμορφη ορεινή Αρκαδία, με τα πέτρινα χωριά και τα φορτωμένα έλατα βουνά. Με τα απίθανα περπατήματα, τα εντυπωσιακά μοναστήρια και κάστρα και το αδιάκοπο τραγούδι του Λούσιου. Με την ένδοξη ιστορία, τα ηχηρά ονόματα​ και το εξαιρετικό φαγητό.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας (πολλές) εικόνες και εντυπώσεις, ελπίζοντας ότι θα παρακινηθείτε να επισκεφτείτε και εσείς τον ευλογημένο αυτόν τόπο.

Τι είδαμε και κάναμε στην ορεινή Αρκαδία λοιπόν, με χρονολογική σειρά :)

Επισκεφτήκαμε το Λιμποβίτσι, τη γενέτειρα των περήφανων Κολοκοτρωναίων.

“Λάμπει ο ήλιος στα βουνά, λάμπει και στα λαγκάδια, λάμπει και στ’ Αρκουδόρεμα, στο έρμο Λιμποβίσι, οπού είν’ οι κλέφτες οι πολλοί, οι Κολοκοτρωναίοι…”

Χαθήκαμε στα στενά λιθόστρωτα της Δημητσάνας.

Τα περισσότερα χωριά της περιοχής είναι καρτ-ποσταλικά, ωστόσο η Δημητσάνα με μάγεψε με τα γραφικά σοκάκια της και τις πανέμορφες εικόνες που ξεπρόβαλαν σε κάθε στροφή.

Για τη διαμονή μας επιλέξαμε τον πολύ ζεστό και φιλόξενο ξενώνα Αμανίτες, με υπέροχη θέα στο χωριό.

Απολαύσαμε αλμυρές και γλυκές πίτες, μαρμελάδες και τσουρέκια, κουλούρια και βουτήματα από τα χέρια της πάντα χαμογελαστής κυρίας Λένας, ιδιοκτήτριας του ξενώνα.

Στο αισθητικά προσεγμένο και με μεράκι διακοσμημένο cafe bistrot “Τα πάνω κάτω”, ήπιαμε αμέτρητες σοκολάτες, ενδώσαμε σε γλυκιές απολαύσεις -παραδοσιακές και μη- και παίξαμε επιτραπέζια παιχνίδια. Ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε, μιας που τα κορίτσια είχαν τη δική τους πολύ ισχυρή άποψη σχετικά με το πώς πρέπει να παίζεται το σκάκι προκειμένου να είναι διασκεδαστικό.

Περπατήσαμε πολύ, σε μονοπάτια απίστευτης ομορφιάς.

Mε το Λούσιο στα πόδια μας να μας ξεσηκώνει με το τραγούδι του, άλλοτε ήρεμο, κελαρυστό και άλλοτε δυναμικό, σχεδόν βίαιο.

Θαυμάσαμε τη λαξευμένη στο βράχο μονή Προδρόμου, με τα μικρά μπαλκόνια που μοιάζουν να αιωρούνται πάνω από το φαράγγι.

Περπατήσαμε δίπλα στον πάντα ζωηρό Λούσιο, πηγή ενέργειας και ζωής του τόπου.

Ακολουθώντας το λιθόστρωτο μονοπάτι σκαρφαλώσαμε στο κάστρο της Καρύταινας, με την πανοραμική θέα προς την πεδιάδα της Μεγαλόπολης και το φαράγγι του Λούσιου.

Βιώσαμε μία μοναδική εμπειρία στο αγρόκτημα “Παπάκια” όταν βρεθήκαμε σε ένα παραμυθένιο δάσος με 160 ελάφια.
Τα οποία οι ιδιοκτήτες του αγροκτήματος μας επέτρεψαν να ταΐσουμε!

Τραγουδήσαμε και χορέψαμε στη βροχή, έξω από το εκκλησάκι του Άι-Γιάννη.

Ενημερωθήκαμε για τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία.
Το υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Είδαμε νεροτριβή και αλευρόμυλο, ρακοκάζανο, βυρσοδεψείο και μπαρουτόμυλο.

Επισκεφτήκαμε τη Νέα μονή Φιλοσόφου.

Αλλά και την Παλιά, ερειπωμένη πια, με το Κρυφό σχολειό.

Επιβεβαιώσαμε όλα όσα είχαμε ακούσει για το ταβερνάκι της Ζέρζοβας, στην Παναγιά. Η Βαγγελιώ μαγειρεύει υπέροχα, μαμαδίστικα πιάτα, με αγνά υλικά.

Δοκιμάσαμε:

• την πιο υπέροχη φέτα
• κόκκορα με σπιτικές χυλοπίτες καμένες με βούτυρο και πασπαλισμένες με μυζήθρα
• αρνί λαδορίγανη (το οποίο δεν μοιράστηκα με κανένα)
• μελιτζάνες γεμιστές με γραβιέρα
• συγκλονιστικό παγωτό φράουλα-ακτινίδιο

Λατρέψαμε την εικόνα της Δημητσάνας καθώς την προσεγγίζαμε με το αυτοκίνητο από Ζάτουνα

Μια μεγάλη αγκαλιά, με το επιβλητικό καμπαναριό να δεσπόζει.

Ανηφορίσαμε μέχρι το αρχοντικό των Δεληγιανναίων στα Λαγκάδια.

Στην Ελάτη, τον κατάφυτο από έλατα μικρό οικισμό με την τεράστια φυσική ομορφιά, χαρήκαμε τη βόλτα στο δάσος πάνω στη Μαίρη και τη Ρέα.

Αγοράσαμε τέλεια δώρα για τον Κωστή από ένα κουκλίστικο μαγαζάκι στη Δημητσάνα.

Θαυμάσαμε την εντυπωσιακή στοά της Παναγίας Μπαφέρω στη Στεμνίτσα.

Αλλά και την εικόνα της Στεμνίτσας να τυλίγεται σιγά-σιγά μέσα στα σύννεφα που κατρακύλησαν από την πλαγιά του βουνού.

Περιηγηθήκαμε στο σπήλαιο Κάψια. Πληροφορηθήκαμε ότι ανήκει στο περίπλοκο σύστημα καταβοθρών του οροπεδίου της Μαντίνειας. Θαυμάσαμε τον πλούσιο διάκοσμο και τους σπάνιους χρωματισμούς.

Και επιστρέψαμε.

Έχοντας αντικρίσει μαγευτικά τοπία​, έχοντας παρασυρθεί από τον αχό του Λούσιου, τις μοναδικές γεύσεις της περιοχής και την αυθεντική φιλοξενία των κατοίκων της.

Με αναμνήσεις που θα φυλάμε σαν θησαυρό.