Τι είδαμε και κάναμε στην Ελάτη Βυτίνας

3,3K

Τι είδαμε και κάναμε στην Ελάτη Βυτίνας! Οι προτάσεις μας για ένα ξεχωριστό τριήμερο, μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό!

Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος βρεθήκαμε (ξανά) στην πανέμορφη ορεινή αρκαδική γη και πιο συγκεκριμένα στην Ελάτη Βυτίνας. Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μας, καθώς έβρεχε αρκετά κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου.

Το Σάββατο το απόγευμα μάλιστα, καθώς συμπληρώνονταν 4 ώρες συνεχούς βροχόπτωσης, σκεφτόμασταν να επιστρέψουμε στη βάση μας. Λίγο αργότερα ωστόσο, η βροχή σταμάτησε, τα σύννεφα διαλύθηκαν και η διάθεσή μας αναπτερώθηκε.

Τι είδαμε και κάναμε λοιπόν στην Ελάτη Βυτίνας, μέσα από πολλές φωτογραφίες!

Με τη συνεχή επίβλεψη του έμπειρου οδηγού μας, ιππεύσαμε με ασφάλεια τα υπέροχα άλογά μας -την Τζάνα, τη Δώρα, τη Μελίνα και τη Λέιλα- και απολαύσαμε μια μοναδική ελατοσκέπαστη διαδρομή.

Η εμπειρία ήταν πραγματικά ξεχωριστή. Και φυσικά η Ισμήνη ρώτησε αν μπορούμε να αγοράσουμε ένα άλογο και να το έχουμε στο σπίτι μας!

Φορέσαμε ειδικό εξοπλισμό, μπήκαμε σε βάρκα και κωπηλατήσαμε σε δύο από τα ομορφότερα ποτάμια της χώρας μας, τον Λούσιο και τον Αλφειό. Προς το τέλος της διαδρομής υπήρχαν κάποια στενά περάσματα που εκτόξευσαν την αδρεναλίνη της ομάδας στα ύψη!

Ευτυχώς τα συγκεκριμένα ποτάμια δεν είναι ορμητικά αυτή την εποχή, ωστόσο είχαν αρκετό νερό και πολλά σκαμπανεβάσματα. Και κάμπιες που έπεφταν στη βάρκα μας!

Μετά την κατάβαση και πριν επιστρέψουμε στη βάση μας, κάναμε ένα mini river trekking και καταλήξαμε σε έναν όμορφο καταρράκτη. Το -διάρκειας δευτερολέπτων- μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού ήταν κυριολεκτικά οδυνηρό! Αλλά και μια απίθανη εμπειρία που χαρήκαμε που βιώσαμε. Και επειδή μία φορά δεν είναι ποτέ αρκετή, αποφασίσαμε ότι θα την επαναλάβουμε. Ίσως όχι σύντομα, αλλά οπωσδήποτε!

Κάναμε καινούριους τετράποδους φίλους. Κυρίως τα κορίτσια, που ευτυχώς εξακολουθούν να ενθουσιάζονται με ζωάκια που συναντούμε τυχαία.

Περιηγηθήκαμε στην πανέμορφη και αρχοντική Βυτίνα, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε κάθε γωνιά της.

Η Βυτίνα είναι ένα ολοζώντανο χωριό, με πολύ καλές υποδομές σε διαμονή, φαγητό και διασκέδαση και πραγματικά φιλόξενους ανθρώπους.

Φάγαμε απίθανα κρέατα στη χασαποταβέρνα «Ο Ιωσήφ», στα Μαγούλιανα. Πολύ καλό ψήσιμο, κρέατα και φέτα δικής τους παραγωγής.

Τα γραφικά Μαγούλιανα βρίσκονται φωλιασμένα στην καταπράσινη φύση της περιοχής. Έχουν υπέροχη θέα προς τις γύρω πλαγιές του Μαινάλου και είναι το ψηλότερο κατοικημένο χωριό της Πελοποννήσου (υψόμετρο 1365 μέτρα).

Ενθουσιαστήκαμε με τη ζεστή ατμόσφαιρα και την άψογη εξυπηρέτηση του «Καπνοπωλείο Espresso Bar». Ποιοτικός καφές, ωραιότατα χειροποίητα γλυκά, άψογη παρουσίαση. Kudos!

Προμηθευτήκαμε μέλι έλατο-βανίλια, χυλοπίτες και οσπριάδα από ένα από τα πολλά φροντισμένα μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα.

Περπατήσαμε στο δασάκι της Βυτίνας, ανάμεσα σε θεόρατα (και αριθμημένα) δέντρα. Μια ξαφνική καταιγίδα ωστόσο, μας ανάγκασε να φύγουμε με γοργό βήμα :)

Κρατηθήκαμε από το χέρι και περπατήσαμε στον δρόμο της αγάπης, έχοντας πλατάνια και αρωματικούς σφένδαμους ολόγυρά μας.

Εντυπωσιαστήκαμε από τα παγώνια που είδαμε να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δάσος.

Αγναντέψαμε την απίστευτη θέα από το δωμάτιό μας στο Chalet Elati.
Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν με το γυμναστήριο του ξενοδοχείου, ο Κωστής με τον σκυλάκο Φρέντι και εγώ με τη λαδένια, το τυρόψωμο και τους λουκουμάδες που είχαμε στο πρωινό!

Η Χιονούλα ήταν φυσικά μαζί μας και σε αυτό το ταξίδι.

Πεζοπορήσαμε δίπλα στον Μυλάοντα ποταμό, στο πανέμορφο μονοπάτι που ενώνει την Ελάτη με τη Βυτίνα.

Στον δρόμο μας συναντήσαμε κατσίκια που έβοσκαν αμέριμνα, λουλούδια, πόες, πανύψηλα δέντρα, τρεχούμενα νερά και ξύλινα γεφυράκια.

Η διαδρομή ήταν εντυπωσιακή και αρκετά βατή. Δεν καταφέραμε ωστόσο να την ολοκληρώσουμε, οπότε (hurray!) έχουμε ακόμα έναν λόγο να επιστρέψουμε στην περιοχή.

Επιστρέψαμε στη βάση μας αναζωογονημένοι, πλημμυρισμένοι από εικόνες αυθεντικής ομορφιάς. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεθούμε ξανά στον ευλογημένο αυτόν τόπο.