Λέρος και (λίγο) Λειψοί

630

Λέρος και (λίγο) Λειψοί. Και όλα όσα δεν θέλω να ξεχάσω από τις φετινές μας διακοπές, μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό!

Στο ετήσιο οικογενειακό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της άνοιξης, με θέμα την επιλογή προορισμού καλοκαιρινών διακοπών, ο Κωστής και τα κορίτσια έθεσαν τις εξής προϋποθέσεις:

• Οπωσδήποτε νησί
• Για την ακρίβεια κάποιο μικρό νησί, με διαδρομές που δεν απαιτούν μεγάλους χρόνους οδήγησης
• Ιδανικά κάποιο νησί που να μην κατακλύζεται από επισκέπτες, ακόμα και τον Αύγουστο και να προσφέρεται για ήρεμες, χαλαρωτικές διακοπές
• Ξενοδοχείο ή δωμάτιο που να έχει θέα στη θάλασσα και να είναι φιλικό προς τα κατοικίδια, ούτως ώστε να μην χρειαστεί να αποχωριστούμε τη Χιονούλα

Με βάση τα παραπάνω, καταλήξαμε στα εξής νησιά, όλα πανέμορφα και πολλά υποσχόμενα:
Αμοργός, Ιθάκη, Ικαρία, Κάσος, Κίμωλος, Λέρος, Πάτμος, Σίκινος

Μετά από εκτενή έρευνα στο διαδίκτυο, αποφασίσαμε ότι φέτος θα γνωρίσουμε (και αν όλα πάνε καλά θα αγαπήσουμε) τη Λέρο!

Η Λέρος βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου. Είναι αυθεντική και ιδιαίτερη, με πάμπολλους ορμίσκους και γαλαζοπράσινα, κρυστάλλινα, δροσερά νερά. Είναι πολυσύνθετη και αρχοντική, με παραθαλάσσιους καρτποσταλικούς οικισμούς, ένα περιποιημένο κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Απιτύκι και 5+1 καλοδιατηρημένους ανεμόμυλους.

Πιστοποιήθηκε ως το πρώτο νησί στην Ελλάδα που είναι φιλικό προς τους ποδηλάτες με το σήμα Bike Friendly Destination.

Το λιμάνι της Λέρου, το Λακκί είναι το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου. Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο με μεγάλους φαρδείς δρόμους, δενδροστοιχίες ευκαλύπτων και όμορφα art deco κτίρια με τεράστια καλλιτεχνική αξία.

Οι περισσότερες παραλίες του νησιού έχουν φυσική σκιά από αρμυρίκια και προσφέρονται για εξερεύνηση με μάσκα, καθώς ο βυθός τους είναι βοτσαλωτός ή βραχώδης, με αρκετές διάσπαρτες φυκιάδες.

Επιπρόσθετα η Λέρος, έχοντας τα περισσότερα πολεμικά ναυάγια μετά τη Νορμανδία, αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις των καταδύσεων.

Έχοντας τέλος εξαιρετική τοπική κουζίνα και ευγενέστατους κατοίκους, η Λέρος έκλεψε εύκολα τις καρδιές μας και σκαρφάλωσε στην κορυφή της λίστας με τους αγαπημένους μας καλοκαιρινούς προορισμούς.

Όπως κάθε φορά, πάμε να δούμε όλα όσα δεν θέλω να ξεχάσω από τις διακοπές μας στη Λέρο, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό!

Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν όταν καταφέραμε να αναβαθμίσουμε τις θέσεις μας εν πλω και να βρεθούμε σε μια δίκλινη καμπίνα. Στριμωχτήκαμε λιγάκι, ωστόσο καταφέραμε να κοιμηθούμε κάποιες ώρες και να φτάσουμε στο νησί σχετικά ξεκούραστοι.

Είδαμε την Πάτμο από το κατάστρωμα του πλοίου και μας άρεσε τόσο πολύ, που σκεφτόμαστε σοβαρά να την επιλέξουμε για τις επόμενες καλοκαιρινές μας διακοπές.

Για τη διαμονή μας επιλέξαμε το ξενοδοχείο Marilen, στα Άλιντα, ένα όμορφο οικογενειακό ξενοδοχείο, με φροντισμένους εξωτερικούς χώρους και άνετα, πεντακάθαρα δωμάτια.

Βουτήξαμε από τα βράχια της παραλίας Κόκκινα ξανά και ξανά. Τραυματιστήκαμε και λίγο καθώς ανεβαίναμε στα βράχια αλλά δεν πειράζει!

Νοικιάσαμε ηλεκτρικά ποδήλατα από το Leros Bikes και εξερευνήσαμε το νότιο τμήμα του νησιού. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θαυμάσαμε τη φυσική ομορφιά της Λέρου αλλά και την απρόσκοπτη θέα στα γύρω νησιά.

Δοκιμάσαμε την Raven Genesis, την πρώτη μπίρα του νησιού, μια βυνώδη pale ale με άρωμα και γεύση εσπεριδοειδών.

Επισκεφτήκαμε το οικογενειακό οινοποιείο Χατζηδάκη και κουβεντιάσαμε με τους ιδιοκτήτες, ανθρώπους με όραμα και μεράκι. Ενημερωθήκαμε για τις ποικιλίες που καλλιεργούνται στο κτήμα, όπως επίσης και για τη διαδικασία οινοποίησης. Φυσικά δοκιμάσαμε τα κρασιά που παράγονται στο οινοποιείο και προμηθευτήκαμε μερικές φιάλες για το σπίτι μας. Τα απίστευτα ντολμαδάκια της κυρίας Χατζηδάκη και το σπιτικό κρασοτύρι απογείωσαν την εμπειρία μας!

Δοκιμάσαμε πάρα πολλές μπάλες παγωτό από το Παραδοσιακό και καταλήξαμε στις αγαπημένες μας. Ρικότα με σιρόπι φιστίκι για τον Κωστή και εμένα, sorbet μαύρης σοκολάτας για την Ιφιγένεια και ferrero για την Ισμήνη.

Δοκιμάσαμε απίστευτα γευστικά πιάτα και ξεχωρίσαμε τα εξής:

• Persiana beer & grill: απίθανα μπέργκερς σερβιρισμένα με σαλάτα coleslaw και πικάντικες, τραγανές πατάτες φούρνου με τη φλούδα τους

• StisAnnas: σαλάτα της Άννας με όσπρια και σος αβοκάντο, ντολμαδάκια, φαλάφελ μπολ, κεφτεδάκια φακής με γλυκόξινη σος, burritos λαχανικών, ροδίτικη πίτα (με μοτσαρέλα και μελιτζάνα)

• Μπακάλικο με τσίπουρο: κολοκυθοκεφτέδες (έξτρα στρουμπουλοί και αφράτοι), φέτα σε φύλλο κανταΐφι, χοιρινό κοντοσούβλι στη γάστρα, κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο

• Της Κακομοίρας: χοιρινά μπριζολάκια λαιμού, γύρος κοτόπουλο, τυροκροκέτες, ρολάκια λαχανικών

• Souvlakki: το καλύτερο -για εμάς- σουβλάκι στο νησί

Διαπιστώσαμε ότι στη Λέρο ξέρουν να φτιάχνουν πίτες. Νομίζω πως έφαγα την καλύτερη σπανακόπιτα της ζωής μου, συγκλονίστηκα με τη λέρικη τυρόπιτα (με άφθονη τοπική μυζήθρα και μυρωδικά) και δυσκολεύτηκα πολύ να μοιραστώ την πατσαβουρόπιτα.

Ο Κωστής ενημερώθηκε από την ομάδα Υδρόβιος για την ιστορία και την κατάσταση των ναυαγίων πλοίων και αεροπλάνων στον βυθό και καταδύθηκε στα εξής:

• Γερμανικό αποβατικό τύπου Η
• Γερμανικό αεροσκάφος Heinkel 111

Παρόλο που η Ισμήνη τα πήγε φανταστικά στην αναλυτική εκπαίδευση, αποφάσισε να μην ακολουθήσει τον μπαμπά της στον βυθό. Όσο για την Ιφιγένεια και εμένα, ας πούμε απλά ότι είμαστε πολύ καλές σε αρκετές δραστηριότητες, αλλά σίγουρα όχι στις καταδύσεις!

Στις 14 Αυγούστου, μαζί με πολλούς κατοίκους και επισκέπτες του νησιού, ανηφορίσαμε από τις γειτονιές του Πλατάνου προς την Αγία Παρασκευή και από εκεί ακολουθήσαμε το μονοπάτι με τα 500 περίπου σκαλιά. Η υπέροχη θέα κατά τη διάρκεια της ανάβασης μας αποζημίωσε!

Τα βράδια περπατήσαμε στην Αγία Μαρίνα και στο Παντέλι, απολαμβάνοντας το δροσερό αεράκι και το αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Επισκεφτήκαμε το ιδιαίτερο εκκλησάκι της Αγίας Κιουράς, το οποίο μέσα στα χρόνια της δικτατορίας αγιογραφήθηκε από εξόριστους στο νησί. Ακόμα, επισκεφτήκαμε το επίσης ιδιαίτερο εκκλησάκι της Παναγιάς Καβουράδαινας, χτισμένο σε ένα από τα ομορφότερα ίσως σημεία του νησιού. Ο θρύλος λέει ότι ένας ψαράς, ενώ έψαχνε για καβούρια, βρήκε μέσα στα βράχια την εικόνα της Παναγίας (να βγαίνει από το εσωτερικό ενός τεράστιου κάβουρα) και ακριβώς σε εκείνο το μέρος έχτισε το εκκλησάκι.

Εκτιμήσαμε την ιδιαίτερη ομορφιά του Λακκίου και σταδιακά συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το λιμάνι δεν μοιάζει με τα άλλα.

Μάθαμε στα κορίτσια να πετάνε βότσαλα στην επιφάνεια της θάλασσας και να τα κάνουν να αναπηδούν. Και τώρα μόλις διάβασα ότι το παγκόσμιο ρεκόρ για τη ρίψη βότσαλων στο νερό κατέχει ο Σκωτσέζος Κερτ Στάινερ με συνολικά 88 γκελ. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι χρειαζόμαστε ακόμα 84 (ίσως και 85) γκελ προκειμένου καταρρίψουμε το παγκόσμιο ρεκόρ.

Κάναμε διαγωνισμό σαΐτας και οι απόψεις σχετικά με το ποιος νίκησε διίστανται.

Ψηφίσαμε τις παρακάτω παραλίες ως τις αγαπημένες μας: Αγία Κιουρά, Κόκκινα, Βρωμόλιθος (ειδικά το αριστερό κομμάτι της παραλίας), Άλιντα.

Φωτογραφηθήκαμε στο γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Ισιδώρου. Το εκκλησάκι είναι χτισμένο σε ένα νησάκι που ενώνεται με τη στεριά με μικρό διάδρομο, οπότε οι προσπάθειές μας να αποφύγουμε το νερό της θάλασσας που έπεφτε με δύναμη πάνω στο πέτρινο μονοπάτι είχαν αρκετό ενδιαφέρον!

Επισκεφτήκαμε το εντυπωσιακό πολεμικό μουσείο – τούνελ Μερικιάς, το οποίο στεγάζεται σε υπόγεια αποθήκη πυρομαχικών. Στις υποβλητικές σήραγγες του οχυρού παρουσιάζεται μεγάλος αριθμός εκθεμάτων από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπως όπλα, χάρτες, φωτογραφίες και στολές της εποχής.

Χαλαρώσαμε στην παραλία διαβάζοντας το βιβλίο μας. Απαλλαγμένοι από το άγχος της καθημερινότητας, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι μέρα είναι ή αν είναι ώρα να κάνουμε κάτι.

Βγάλαμε πάρα μα πάρα πολλές φωτογραφίες, θέλοντας να αποθανατίσουμε την ομορφιά αυτού του ευλογημένου, λουσμένου από το εκτυφλωτικό φως του Αιγαίου, τόπου.

Κάναμε καινούριους φίλους, κυρίως τετράποδους.

Επισκεφτήκαμε τους κουκλίστικους Λειψούς, ένα από τα πιο περιποιημένα, σοφιστικέ και κουλ νησιά της χώρας μας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της μίας ημέρας που περάσαμε στους Λειψούς:

• Είδαμε βάρκα με το όνομα Τζακ Νίκολσον, σκυλάκι με κοχυλένιο περιλαίμιο, μηχανάκι που στο πίσω μέρος του είχε τελάρο λαϊκής και κολλημένο πάνω του κούκλα Κεν.
• Απολαύσαμε τέλεια smoothies και yogurt bowls στον παραδοσιακό φούρνο Καΐρη.

• Περπατήσαμε μέχρι την παραλία Χοχλακούρα (πόσο φοβερό όνομα για παραλία) και λατρέψαμε τα κρυστάλλινα νερά της.
• Λίγο πριν φτάσουμε στην παραλία, μπήκαμε στο πανέμορφο εκκλησάκι της Παναγιάς του Χάρου.

• Ενθουσιαστήκαμε με όλα όσα δοκιμάσαμε στις Γεύσεις του Μανώλη, ένα εστιατόριο με ωραία αισθητική και πολύ προσεγμένα πιάτα. Το κατσικίσιο τυρί σε κρούστα δημητριακών ήταν εξωπραγματικά νόστιμο, ενώ τα κορίτσια σχεδόν δεν μας άφησαν να δοκιμάσουμε το κοτόπουλο με πιπεριές και σάλτσα παρμεζάνας.

Ξεκουραστήκαμε, ηρεμήσαμε, γελάσαμε, επικοινωνήσαμε. Αγαπηθήκαμε λιγάκι πιο πολύ.