Αυτό το κέικ με μήλο έχει ωραία γεύση και τα ζεστά αρώματα της κανέλας και του μοσχοκάρυδου. Η σπιτική σάλτσα καραμέλας δένει όλες τις γεύσεις και απογειώνει το αποτέλεσμα.
Έρχονται στιγμές που νιώθω ότι έχω φτάσει στα όρια της υπομονής ή της αντοχής μου.
Νομίζω ότι τα βλέπω μπροστά μου και πως αν απλώσω το χέρι μου θα τα αγγίξω. Σύντομα διαπιστώνω ότι αν προσπαθήσω, μπορώ να τα σπρώξω ακόμα λίγο παραπέρα. Ποια είναι τα όρια μας αλήθεια; Υπάρχουν τελικά;
Η ζωή με ένα κοριτσάκι 2 χρονών και ένα μωράκι 2 μηνών, ώρες-ώρες μοιάζει με αγώνα επιβίωσης. Η καθημερινότητα είναι ίδια και απαράλλαχτη και -πιστέψτε με- από μόνο του αυτό είναι ιδιαίτερα κουραστικό. Η φροντίδα δύο μικρών πλασμάτων που εξαρτώνται απόλυτα από σένα είναι δύσκολη και ενίοτε εξαντλητική. Ευτυχώς όμως είναι γεμάτη από πολλές όμορφες στιγμές και αυτές ακριβώς είναι που κάνουν τελικά κάθε μέρα ξεχωριστή και διαφορετική από την προηγούμενη.
Η μικρούλα μας χτες έγινε 2 μηνών.
Περνάει πολύ γρήγορα ο καιρός ή έτσι μου φαίνεται;
- Τώρα πια χαμογελά συνειδητά και απλόχερα.
- Ανακάλυψε τα χέρια της. Τα κάνει μπουνιές και τα βάζει στο στόμα.
- Μπορεί να κρατά μικρά αντικείμενα για λίγη ώρα.
- Της αρέσει να είναι ξαπλωμένη στην αλλαξιέρα ή στο κρεβάτι και να παρατηρεί τον περιβάλλοντα χώρο. Μερικές φορές μάλιστα προτιμά αυτό παρά μια αγκαλιά από τον μπαμπά ή τη μαμά.
- Λατρεύει τη μεγάλη της αδερφή και γελάει ξεκαρδιστικά όταν της τραγουδά.
- Παραμένει ιδιαίτερα απαιτητική. Όταν θέλει κάτι κλαίει με αυξανόμενη ένταση μέχρι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία της.
Τα ξενύχτια εξακολουθούν να είναι δύσκολα, αλλά σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα η κατάσταση είναι εμφανώς βελτιωμένη. Αντί για 2-3 νυχτερινά ξυπνήματα, τώρα έχουμε μόνο ένα, μιας που η μικρή σταδιακά κοιμάται όλο και περισσότερο το βράδυ. Τις περισσότερες φορές βέβαια, το κεφάλι μου κάνει ελεύθερη πτώση προς κάθε πιθανή κατεύθυνση.
Όταν η μικρή αποκοιμιέται κατά τη διάρκεια του θηλασμού πανηγυρίζω σιωπηλά. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μόλις την ακουμπήσω στο πορτ-μπεμπέ (απαλά και με προσοχή για να μην ξυπνήσει), μπορώ και πάλι να χαρώ τη ζεστασιά της μαλακής μου κουβέρτας.
Εάν όμως έχει όρεξη για κουβέντα και παιχνίδι, την παίρνω αγκαλιά και αρχίζω το σεργιάνι μέχρι να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου. Εκείνη την ώρα, καθώς πηγαινοέρχομαι μεταξύ κουζίνας και σαλονιού και ρίχνω κλεφτές ματιές στο ρολόι του φούρνου, σκέφτομαι τα λόγια ενός φίλου. Αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες, μας είχε πει. Ακόμα και τα ξενύχτια -που τόσο μας κουράζουν- θα τα περάσουμε μία φορά σε ολόκληρη τη ζωή μας. Οπότε πρέπει να τα ευχαριστηθούμε γιατί σύντομα θα ανήκουν στο παρελθόν.
Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας νυχτερινής βόλτας, άρχισα να σκέφτομαι κέικ με μήλο.
Είδα τα μήλα πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Σκέφτηκα τη σπιτική sour cream στο ψυγείο. Τα ζεστά αρώματα της κανέλας και του μοσχοκάρυδου. Και μια σάλτσα καραμέλας να τα δένει όλα αυτά μαζί.
Σκεφτόμουν υλικά και δοσολογίες. Αναρωτιόμουν αν θα τα θυμάμαι το πρωί. Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει, λέει ο λαός. Ίσως. Αλλά όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Με ένα πλούσιο κέικ με μήλο λοιπόν γιορτάζουμε τον δεύτερο μας μήνα με το μωρό! Και με πολλή ανυπομονησία για όσα έρχονται!
Κέικ με μήλο
Υλικά
- 290 γρ. ζάχαρη καστανή
- 80 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
- 1 μεγάλο αυγό σε θερμοκρασία δωματίου
- 5 κ.σ. sour cream
- 180 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του κοσκινισμένο
- 2 μεγάλα μήλα πολτοποιημένα σε μπλέντερ ή μούλτι
- 1 μεγάλο μήλο κομμένο σε κύβους
- 1 κ.γ. κανέλα
- 1/4 κ.γ. μοσχοκάρυδο
Για τη σάλτσα καραμέλας:
- 70 γρ. βούτυρο
- 110 γρ. ζάχαρη
- 5 κ.σ. sour cream
- 1/2 κ.γ. κανέλα
Εκτέλεση
- Βάζουμε στον κάδο του μίξερ το βούτυρο και τη ζάχαρη και τα ανακατεύουμε σε μέτρια ταχύτητα.
- Προσθέτουμε το αυγό και συνεχίζουμε το χτύπημα για λίγη ώρα ακόμα.
- Ρίχνουμε τη sour cream και τον πολτό μήλου και εξακολουθούμε να ανακατεύουμε μέχρι να ενσωματωθούν και αυτά στο μίγμα.
- Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ και σιγά-σιγά ρίχνουμε το αλεύρι. Μόλις ενωθεί με τα υπόλοιπα υλικά σταματάμε τη λειτουργία του μίξερ.
- Προσθέτουμε το ψιλοκομμένο μήλο και τα μπαχαρικά και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα ή μαρίζ.
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς με αέρα και βουτυρώνουμε καλά μια στρογγυλή φόρμα με διάμετρο 26 εκ.
- Αδειάζουμε το μίγμα στη φόρμα και το ψήνουμε για 45-50' ή μέχρι να βγαίνει στεγνή μια οδοντογλυφίδα που θα βυθίσουμε στο κέντρο του. Το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.
Για τη σάλτσα καραμέλας:
- Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα μικρού μεγέθους και τα ανακατεύουμε σε μέτρια φωτιά, μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Αν θέλουμε να είναι πιο πηχτή η σάλτσα, μπορούμε να τη βράσουμε σε χαμηλή θερμοκρασία για 5-10'.
- Σερβίρουμε το κέικ σε θερμοκρασία δωματίου με λίγη ζεστή σάλτσα από πάνω.
35 ΣΧΟΛΙΑ
Αυτό με το που το είδα πραγματικά κόλλησα!!!Πως τα προλαβαινεις με το μωρο απορω παντως.Φιλάκια.
Τωρα καταλαβα ποσο καιρο εχω να σερφαρω στο ιντερνετ… μολις ειχε γεννηθει το μωρακι σου και τωρα ειναι 2 μηνων!
Ερώτηση: sour cream πού βρίσκεις; Δεν έχω βρει πουθενά όποτε χρειάστηκα!
Ερμιόνη μου πραγματικά πολύ γλυκιά ανάρτηση!Το ξέρω πως μπορεί να είναι κουραστικό και δύσκολο με τα δύο ζουζουνάκια, αλλά κάνε υπομονή και να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως αυτές οι στιγμές είναι ανεπανάληπτες και θα έρθει η στιγμή που σίγουρα θα σου λείπουν!
Όσο αφορά το κεικ, απλά τέλειο!!!
Απορώ πως προλαβαίνεις! Το να έχεις 2 μικρά παιδιά -και μάλιστα το ένα 2 μηνών- είναι σίγουρα full time job. Όχι μόνο αυτό αλλά φτιάχνεις και υπέροχες συνταγές, φωτογραφίζεις, ενημερώνεις το bog σου τακτικά και “καπάκι” προλαβαίνεις να σχολιάσεις και όλες τις νέες αναρτήσεις στα blog που παρακολουθείς.
Τι να πω; Άξια!!
Να και κάτι χωρίς σοκολάτα…
Και είναι τόσο εξαιρετικό όσο το φαντάζομαι! Μηλο και καραμέλα, είναι κορυφαίος συνδυασμός!!
Εύγε σου ξενυχτισμένη Ερμιόνη μου!
Φιλιά πολλά!!!
αχχχχχ Ερμιονάκι μου κουράγιο! να ξερες πως σε νιώθω! και να φανταστείς ότι εγώ έχω μόνο ένα κουτσουνάκι! πάντως είσαι τυχερή γιατί ο δικός μου έχει φτάσει 3,5 μηνών κι ακόμα ξυπνάμε 2-3 φορές τη νύχτα! περιττό να σου πω ότι κοιμάμαι όρθια πλέον!!!!!
σαΐνι η μικρούλα σου, νωρίς ανακάλυψε τα χεράκια της!
για το κεκάκι σου τι να πω βρε φιλενάδα… μόλις σταματήσω τη διατροφή θα πάρω σβάρνα ό,τι συνταγή έχεις και δεν έχεις μέσα στο μπλογκ σου!
φιλούμπες πολλές!!
Ρούφα τις στιγμές αυτές γιατί μεγαλώνουν γρήγορα και δεν το παίρνεις χαμπάρι πως γίνεται! Είναι πολύτιμες!
Το κέηκ απολύτως του γούστου μας και το κρατάω! Καλή σου μέρα Ερμιόνη!
Έχω εμπειρία ανάλογη με την δική σου…υπομονή!
Θα δεις που τελικά δεν υπάρχουν όρια για τους γονείς…
το κείκ σου είναι πολύ όμορφο, μπράβο που συνεχίζεις να δημιουργείς στην κουζίνα σου ,
αυτό νομίζω είναι κάτι που θα σε βοηθήσει ψυχολογικά και θα σου δώσει την ευκαιρία να κάνεις κάτι για σένα, αυτό που αγαπάς και κάνεις υπέροχα!
Περνάει απίστευτα γρήγορα ο καιρός Ερμιόνη μου.
Ρούφηξε όλες αυτές τις στιγμές γιατί περνάνε. Τα νυχτοπερπατήματα θα προσπαθείς να τα θυμηθείς μετά από χρόνια. Εμενα που φαίνονται κάποιες φορές πολύ μακρινά.
Μοσχομυρισε το κεκάκι σου Ερμιόνη μου. Πάντως πολλά συγχαρητήρια που τα προλαβαίνεις όλα. Εχεις ακόμα πολλά πολλά όρια να φτάσεις και να ξεπεράσεις.
Φιλιά πολλά :)
Έγινε κιόλας 2 μηνών!! Μεγάλωσε η μικρούλα..Σίγουρα θα ναι δύσκολα αλλά να σκέφτεσαι τα λόγια του φίλου σου και να παίρνεις κουράγιο!!
Φαίνεται σούπερ το κέικ όπως και όλα όσα φτιάχνεις!!
Φιλιά.. και υπομονή.
Αχ Ερμιονάκι μου έχει δίκιο ο φίλος αυτός από την μιά, ότι τα ξενύχτια αυτά γίνονται μια φορά, αλλά σκέψου τα ξενύχτια που θα ρίχνουμε όταν αρχίσουν και τις εξόδους:)
Τι όμορφη μωρουδιακή ζωή με θηλασμούς και πάνες!!! Τρελαίνομαι!!!!
Φτου φτου φτου να είστε πάντα έτσι ευτυχισμένοι!!!
Το κέικ σούπερ και ιδιαίτερο και το σκέφτηκες και ξενυχτησμένη!!!Ουάου!!
Καλά τα λέει ο φίλος σας… αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου, Ερμιόνη μου.
Όταν το κεφάλι κάνει ελεύθερη πτώση, όπως γράφεις, το μόνο που σκέφτεσαι (που δεν σκέφτεσαι καν εδώ που τα λέμε και τα γράφουμε…) είναι το στρωματάκι σου!!!
Ούτε καν τον φούρνο και τις ρετσέτες… αν και η δική σου μου φαίνεται άκρως απολαυστική!
Κοιμήσου, όποτε σου δίνεται η δυνατότητα, γιατί εμένα μου το έλεγαν αλλά που…
Καλημέρα Ερμιόνη μου!Τό γλυκάκι σου φαίνετε υπέροχο καί πολύ νόστιμο!!Χαλάλι τό ξενύχτη πού σού κάνη η γλυκειά μπέμπα!!Οι φωτογραφίες σου τόσο ζωντανές,σού έχετε νά απλώσεις τό χέρι σου νά τό φάς!!Καλό μεσημέρι!!Φιλάκια!!
Τυχερές οι μικρές σου που τις φροντίζεις με τόση αγάπη! Άλλο αν εσύ φτάνεις στα όριά σου! Πάντως μετουσιώνεις την κούραση και την ένταση γλυκά και δημιουργικά, όπως αυτό το φανταστικό και μυρωδάτο κέικ!
Ερμιόνη μου, όλα θα περάσουν και θα μείνουν μόνο τα χαμόγελα και οι όμορφες στιγμές!
Φιλάκια πολλά για να αντέχεις!
Καλημέρες μηλένιες!
Φιλάκια σας x4
Z.
Διαβάζοντας την ανάρτησή σου, καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις μικρά παιδιά και πραγματικά σε θαυμάζω που βρίσκεις το κουράγιο για να κάνεις αναρτήσεις. Πάντως, προφανώς το ξενύχτι σε εμπνέει, αν κρίνω από το λαχταριστό κέικ που έφτιαξες! Φαίνεται υπέροχο και πολύ μυρωδάτο! Μπράβο Ερμιόνη μου!
Καλό κουράγιο και υπομονή…
Φιλάκια!
Πολύ γλυκιά ανάρτηση Ερμιόνη μου και πράγματι όσο κούραση κι αν δίνουν τα μωρούλια άλλη τόση ευτυχία χαρίζουν με τις μοναδικές στιγμές που σε κάνουν να ζείς!!!
Αλλά και το κέικ σου με τόσα αρμονικά συνδυασμένα υλικά έγινε υπέροχο κι αυτό σημαίνει ότι είσαι σε απίστευτη φάση δημιουργικότητας!
Γεια στα χέρια σου και υπομονή!
Πολλά φιλιά!
Να τις χαρείς αυτές τις στιγμές,μπορεί τώρα να σε κουράζουν αλλά είναι πολύτιμες και ανεκτίμητες,να χαίρεσαι όπως μπορείς τα δυό σου θαύματα γιατί όντως πολύ γρήγορα περνάει ο καιρός.Το κέικ σου είναι τόσο λαχταριστό που νομίζω θα το πιασω απο τη φωτό να το δαγκώσω,μπράβο σου Εμιόνη μου,καλό βράδυ και απο ένα γλυκό φιλί στις κούκλες σου.
Τουλάχιστον αποζημιώνεσαι κάπως με ένα ζεστό αρωματικό κομμάτι κέικ!
Δώσε 2 φιλιά στα κορίτσια σου και την επόμενη φορά ελπίζω να τα καταφέρεις να έρθεις να μας συναντήσεις!
Δεν εχω αναλογη εμπειρια για να κατανοησω ακριβως την κατασταση, αλλα ειλικρινα θα ηθελα να εχω! Πιστευω οτι αυτες ειναι ανεπαναληπτες εμπειριες που αποτελουν και την βαση του δεσμου που θα εχεις με τα παιδακια σου! Εχω φτασει πολλες φορες ομως στα ορια μου και ψυχικα και σωματικα, αλλα νομιζω οτι αυτες ηταν και οι πιο δημιουργικες στιγμες της ζωης μου!
Και μεσα σε ολον τον πανικο γεννιεται ενα υπεροχο γλυκακι που εχεις την καλωσυνη να μοιραστεις μαζι μας!
Πολλα φιλακια και υπομονη!
Καταρχήν αυτό με το ρολόι του φούρνου!!!χαχαχα!!! Εγώ η κακομοίρα, παλεύω με τα μπιμπερό και με την παλλινδρόμηση οπότε ειμαι όρθια καθε φορα επι μια ώραα!!! Να με σκέφτεσαι ότι κάπου έκει έξω μια τρελή τρώει, ταίζει τον μικρό και βλέπει φιλαράκια!!! Να σου ζήσει το μικρουλινάκι σου Ερμιόνη μου και να ευχαριστιέσαι κάθε εξαντλητική στιγμή! Άλλωστε εσύ δεν μασάς, είσαι σουπερ ντουπερ μαμά εντελώς… γλυκειά όπως η ανάρτησή σου! Τέλειο το κεκάκι και οι φωτό σου!!!
Πολύ γλυκιά η ανάρτηση σου Ερμιόνη μου! Όπως είπαν όλοι προσπάθησε να τα χαρείς όλα και τα εύκολα και τα δύσκολα, ο καιρός περνάει γρήγορα, θα τα θυμάσαι όλα αυτά με μια γλυκιά νοσταλγία!
Αχ…τι μου θύμισες! Ας πάω να φιλήσω τα “μωρά” μου!!
Το γλυκάκι πολύ λαχταριστό και μοσχομυρωδάτο!
όντως είναι ηρωικη εποχή αλλά τα μωρά τελικά γεμίζουν το σπίτι με χαρά..νασαι καλα, με υπομονη να μαγειρευεις..φιλακια
Διάβαζοντάς σε, ένιωσα να μυρίζω κανέλα και μήλο και παροτι έχω ένα θέμα με το μήλο, θα ήθελα να γευτώ ένα κομματάκι έστω από αυτό το γλυκάκι.
Κράτα γερά!
Απίστευτη Ανάρτηση τόσο γλυκιά!!! ήδη έχω τα υλικά και ξεκινάω!!!Να χέρεσαι τα μωράκια σου!!
Ερμιόνη μου πραγματικά αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες!!!Πολύ γλυκιά ανάρτηση!Να χαίρεστε την οικογένειά σας!Φανταστικό το κεκάκι, θα κεραστώ με ένα μεγάλο κομμάτι!!!
Φιλιά πολλά!
Μα τι γλυκιά ανάρτηση, Ερμιόνη μου δεν ξέρεις με τι νοσταλγία διάβαζα το κείμενο σου, πραγματικά αξέχαστες στιγμές, πολύτιμες!
Υπέροχο και το κεκάκι με πέθανες πρωινιάτικα!
Να χαιρεστε τα παιδάκια σας κοριτσάκι μου, φιλάκια πολλά!
Ερμιονάκι μου θυμάμαι κάτι που μου είχαν πει όταν γέννησα τον δεύτερο μου γιο.
Με δυο παιδιά η κούραση δεν είναι διπλή, είναι δεκαπλή.
Διαπίστωσα πόσο αλήθεια ήταν, φτάνοντας κι εγώ πολλές φορές στα όρια της αντοχής μου.
Ομως είναι απίστευτο πόσα μπορούμε να αντέξουμε, και πιο απίστευτο είναι πόσο γλυκά και νοσταλγικά τα θυμομαστε αργότερα, όταν πια μεγαλώνουν και δεν μας έχουν τόσο ανάγκη.
Ευχαριστήσου αυτήν την γλυκιά κούραση, κι εμείς θα ευχαριστιόμαστε τις γλυκές σου δημιουργίες!
Φιλάκια, καλή βδομάδα!
Αυτό το κέικ, θα το φτιάξω!!!
:):):)
Σου εύχομαι να γιορτάζεται πάντα γλυκά!!Κράτα καλά μέσα σου όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα θα είναι μια ανακούφιση μετά από χρόνια, πίστεψε με!!
Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα.
Δεν έχω ακόμα παιδιά οπότε μόνο να φανταστώ μπορώ πόσο δύσκολο είναι να έχεις δύο μικρούλια που ζητούν την αμέριστη προσοχή σου. Είμαι όμως σίγουρη πως αξίζει η κάθε ταλαιπωρία όπως και το άγγιγμα αλλά και ξεπέρασμα των ορίων σας. Να χαιρόσαστε Ερμιόνη μου το μωράκι σας. Γερό να είναι!! Το κέικ σου τέλειο!
Φιλιά!
Ερμιόνη μου, εσύ γιορτάζεις το δεύτερο μήνα με το μωρό, κι εγώ γιορτάζω που σε ξαναβρίσκω, αφού για κανένα μήνα τώρα το computer μου αποφάσισε να μην ανοίγει τη σελίδα σου , και κανά δυο σελίδες ακόμη. Είμαι πολύ χαρούμενη που ξαναεπικοινωνώ μαζί σου και κερνιέμαι απ’ το φοβερά αρωματικό κεκάκι σου. Γεια στα χεράκια σου, Ερμιόνη μου!!!
Χμμ, κάπου είχα διαβάσει μια ωραία φράση που έλεγε πάνω – κάτω το εξής: “Κάθε φορά που φτάνεις στα όριά σου, αυτά επεκτείνονται…”
Το κέικ αυτό το έφτιαξες τη νύχτα δηλαδή και το φωτογράφισες πρωί – πρωί για να μας το δείξεις, ε?
Και καλά έκανες, το μήλο ταιριάζει άψογα με την καραμέλα και μου αρέσει που υπάρχει και σε πολτό και σε κομματάκια για να το νιώθεις! Πολύ ωραία!
Πάντως μπράβο για το κουράγιο σου, το blog μαζί με τις φωτογραφήσεις και όλα τα παρελκόμενα θέλει το χρόνο του, εγώ δεν ξέρω αν θα προλάβαινα/άντεχα στη θέση σου!
Φιλιά πολλά και καλή βδομάδα!
Η γλυκύτητα της ανάρτησής σου συναγωνίζεται με αυτή του υπέροχου γλυκού σου Ερμιόνη μου!Με την απίστευτα συναισθηματική περιγραφή σου γύρισα χρόνια πριν..και τώρα μόλις συνειδητοποίησα ότι τα λεγόμενα του φίλου σας κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια.Πόσο ανεκτίμητες στιγμές είναι αυτές, που στην αγκαλιά σου κρύβεται μια ψυχή που αφήνεται να νιώσει τη μητρική αγάπη και ασφάλεια!
Μπορεί η κούραση και τα συνεχόμενα ξενύχτια να σε αποδιοργανώνουν και να σε εξουθενώνουν,αλλά θα θυμάσαι με πολλή στοργή,με απίστευτη νοσταλγία τις στιγμές που δεν θα ξανάρθουν ποτέ..τουλάχιστον με αυτό το μωρό!!
Να χαίρεστε λοιπόν την δίμηνη μπεμπούλα σας και μαζί με εσάς και εμείς συμμετέχουμε στη χαρά σας!!΄
Θα κεραστούμε από την υγρή και καραμελένια μηλόπιτα ,θα την απολαύσουμε και θα στείλουμε ένα μεγάλο φιλί στην μαμά και ένα απαλό χάδι[για να μη ξυπνήσει]στη μπεμπούλα!