Η πίτα του βοσκού είναι ένα γευστικό και πλούσιο σε γεύση πιάτο. Μίγμα κιμά που καλύπτεται από βελούδινο πουρέ και ψήνεται στο φούρνο. Ιδανικό για μικρά αλλά και μεγάλα στριμαδάκια!
Είναι Σάββατο μεσημέρι και έχω μόλις βγάλει την πίτα του βοσκού από το φούρνο. Μέχρι να κρυώσει, ετοιμάζω μια πλούσια πράσινη σαλάτα και στρώνω το τραπέζι του μπαλκονιού.
Τι ωραία που ήρθε επιτέλους η εποχή που μπορούμε να τρώμε στο μπαλκόνι, περιτριγυρισμένοι από τις ολάνθιστες γλαστρούλες μας, ακούγοντας τα καναρίνια μας να κελαηδάνε. Αυτή η υποψία πρασίνου σε συνδυασμό με το χαρούμενο τραγούδι των πουλιών, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση εξοχής και ένα συναίσθημα ιδιαίτερα ευεργετικό και αναζωογονητικό.
(Ανοίγω μια παρένθεση για να πω ότι το κουνελάκι μας έχει προ πολλού χάσει το υποκοριστικό -άκι και έχει αποκτήσει για τα καλά την κατάληξη -άρα. Αυτό με τη σειρά του φέρνει στο μυαλό μου την επική σκηνή από τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, αλλά και το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά.
Οκ αστειεύομαι, αλλά εάν κάποια ημέρα σας πω ότι το κουνέλι μας (που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει αν είναι αγόρι ή κορίτσι και έτσι προς το παρόν ακολουθούμε το παράδειγμα της Ιφιγένειας και το φωνάζουμε “Κουνελάκι”) έφαγε τα κάγκελα από το κλουβί του και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα, μη σας κάνει εντύπωση!)
Η πίτα του βοσκού παίρνει τη θέση της στο τραπέζι, το ίδιο και εμείς. Καθώς σερβίρω, αναρωτιέμαι αν θα αρέσει το φαγητό στο μικρό μου στριμαδάκι. Σας έχω πει ότι δεν τα πάμε πολύ καλά με το κρέας; Το μοσχάρι το σνομπάρουμε, όσο τρυφερό και αν είναι. Τα μπιφτέκια και οποιοδήποτε πιάτο με χοιρινό, πότε τα δεχόμαστε με ενθουσιασμό και πότε όχι.
Οι μόνες ασφαλείς λύσεις είναι τα γιουβαρλάκια και τα ζυμαρικά με κιμά. Για την ώρα τουλάχιστον, γιατί δεν θα σταματήσω να πειραματίζομαι με το κρέας. Που θα μου πάει η μικρή κυρία, θα την τουμπάρω!
“Τι είναι αυτό μαμά;” ρωτάει το Φιφίνι.
Δεν προλαβαίνω να εξηγήσω γιατί ο Κωστής βιάζεται να απαντήσει και μάλιστα λανθασμένα: “Η μαμά έφτιαξε παστίτσιο σήμερα!”
Δήθεν προσβεβλημένη, υψώνω το βλέμμα μου προς τα ουράνια και μετά τον μαλώνω: “Βρε καλό μου, που είναι το χοντρό μακαρόνι, που είναι η μπεσαμέλ;”
“Να η μπεσαμέλ”, αναφωνεί προς υπεράσπιση του, δείχνοντας μου την παχουλή στρώση του πουρέ.
Δε χρειάζεται κάτι περισσότερο για να καταλάβω ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Για τον Κωστή άλλωστε δεν έχει απολύτως καμία σημασία η λεπτομερέστατη ανάλυση ενός πιάτου. Ούτε βοηθά η διαρκής επανάληψη της ονομασίας του. Αντιστρέφοντας τους ρόλους και αναζητώντας την αντιστοιχία, είναι όπως όταν μου εξηγεί τους κανόνες του ποδοσφαίρου. Μετά από επίμονη προσπάθεια κατάφερα (;) επιτέλους να μάθω το οφσάιντ, αλλά οι όποιες γνώσεις μου περιορίζονται σε αυτή τη μία. Για μένα το ποδόσφαιρο παραμένει ένα ακατανόητο και μυστηριώδες άθλημα, που σχεδόν αγγίζει τη σφαίρα του ανεξήγητου.
Κάπως έτσι υποθέτω ότι φαντάζουν στα μάτια του μεγαλωμένου με παραδοσιακά πιάτα Κωστή, τα πιο εξεζητημένα που ενίοτε του σερβίρω και είναι λογικό.
Για εκείνον τα νιόκι αλά σορεντίνα είναι γίγαντες, η πολέντα πουρές, η πίτα του βοσκού παστίτσιο και η ιστορία πάει λέγοντας.
Μεταξύ μας όμως τον δικαιολογώ απόλυτα και επιπλέον ανυπομονώ για τις ατάκες που ξεστομίζει όταν δοκιμάζει ένα πιο ιδιαίτερο και ασυνήθιστο πιάτο.
Στην παρούσα περίπτωση, “Τι παστίτσιο είναι αυτό καλέ; Ξέχασες το μακαρόνι”!
Πίτα του βοσκού
Υλικά
Για τον κιμά:
- 4 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1 κιμάς μοσχαρίσιος
- 1 κρεμμύδι ξερό μεγάλο πολτοποιημένο
- 4 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες
- 1 κ.γ. δεντρολίβανο φρέσκο ψιλοκομμένο
- 1 κ.γ. θυμάρι φρέσκο ψιλοκομμένο
- 1/2 κ.γ. εστραγκόν αποξηραμένο
- αλάτι, πιπέρι
- 250 ml κρασί κόκκινο ξηρό
- 300 γρ. ελαφρά συμπυκνωμένος χυμός ντομάτας
- 80 γρ. κεφαλοτύρι τριμμένο
Για τον πουρέ:
- 8 πατάτες μεγάλες καθαρισμένες και πλυμένες
- 200 γρ. κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
- 250 ml γάλα φρέσκο
- 1 κ.σ. βούτυρο
- αλάτι, πιπέρι
- 1/4 κ.γ. μοσχοκάρυδο
- 100 γρ. κεφαλοτύρι τριμμένο
Εκτέλεση
- Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά σε μια μικρή κατσαρόλα και προσθέτουμε τον κιμά μαζί με το κρεμμύδι και το σκόρδο. Τα μαγειρεύουμε για 10-15', μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι και να αλλάξει χρώμα ο κιμάς.
- Ρίχνουμε το κρασί και περιμένουμε λίγη ώρα να εξατμιστεί το αλκοόλ. Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας και τα μυρωδικά.
- Αλατοπιπερώνουμε τον κιμά σύμφωνα με τα γούστα μας, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και τον αφήνουμε να βράσει σε μέτρια φωτιά για 40' περίπου, μέχρι να εξατμιστούν τα περισσότερα υγρά.
- Μόλις είναι έτοιμος, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε το τριμμένο τυρί. Ανακατεύουμε ζωηρά με μια ξύλινη κουτάλα και αφήνουμε τον κιμά στην άκρη.
Για τον πουρέ:
- Βράζουμε τις πατάτες σε άφθονο αλατισμένο νερό και τις στραγγίζουμε.
- Τις μεταφέρουμε σε ένα μεγάλο μπολ και τις κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά (από το τυρί προσθέτουμε τα 80 γραμμ. και κρατάμε τα υπόλοιπα 20 για το πασπάλισμα της επιφάνειας) και χρησιμοποιώντας το μίξερ τις μετατρέπουμε σε πουρέ. Ο πουρές μας πρέπει να είναι κάπως σφιχτός.
- Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις και βουτυρώνουμε καλά ένα μεγάλο πυρέξ.
- Αδειάζουμε πρώτα το μίγμα του κιμά και από πάνω απλώνουμε τον πουρέ. Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με το υπόλοιπο τυρί και με ένα πιρούνι δημιουργούμε κύματα.
- Ψήνουμε την πίτα στο κατώτερο 1/3 του φούρνου για 40′ περίπου, μέχρι να ροδίσει ελαφρά η επιφάνεια. Τη βγάζουμε από το φούρνο και την αφήνουμε να κρυώσει αρκετά, προκειμένου να μπορέσουμε να την κόψουμε.
31 ΣΧΟΛΙΑ
Οταν διαβασα τον τιτλο ειπα “παει το ψησανε το κουνελι!!!´. Τελικα τη γλυτωσε το ζωντανο:))) Εχει το σωματοφυλακα Φιφινι to the rescue η οποια εκτος απο προστατιδα ειναι και διασκεδαστης!!! Μια κουκλιτσα με τη μπουκλιτσα της και το γεματο αθωοτητα-τσαχπινια βλεμμα! Ποιο κουνελι καλε. Την Ιφη κοιταμε. Παει και η πιτα…υποσκιαστηκε.
Θα τη δοκιμασω φυσικα. Νομιζω θα αρεσει σε ολους μας. Πηρα υλικα και για το παγωτο. Μες το ΣΚ θα το τακτοποιησω. Φιλακια πολλα
Τυχερός ο κούνελος!
Η πίτα του βοσκού έχει γίνει πια καθιερωμένο πιάτο μιας κι αρέσει πολύ σε όλους. Της βάζω γούστερ σως (στη σάλτσα του κιμά), έτσι για να έχει τη γεύση εκείνων που έχω φάει στην Αγγλία!
την συνταγη την εκτυπωσα και παμε για την εκτελεση!
το φιφινι σου ειναι αγγελικο!!!!και ποσο περιποιητικο, ε;
φιλια πολλα πολλα!!!!
Ερμιόνη μου απο τα πιο νόστιμα φαγάκια!!!Πάρα πολύ ωραίο!!!
Το Φιφίνι είναι κουκλάκι και θα συμφωνήσω…πως έχει κλέψει τη παράσταση!!!Να τη χαίρεστε!!!
Φιλάκια πολλά!!!
Ερμιόνη μου, η πίτα σου είναι υπέροχη και φαίνεται ιδιαίτερα γευστική, όμως θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι την παράσταση κλέβει το Φιφίνι… Τι γλυκό μουτράκι είναι αυτό! Να την χαίρεσαι! Και να την ακούς παντα να τραγουδά!
:-)
Πολλά φιλάκια και στις 2 σας!
Τί χαριτωμένα τό Φιφίνι καί τό”κουνελάκι”σας Ερμιόνη μου!!!Η δικιά σου πίτα τού βοσκού,καλύτερη από τού Ramsay’s!!Μακράν καλύτερη!!!Πόσα χρόνια έχω τήν φτιάξω!!!Εγραψες πάλι, καί στήν παρουσίαση αλλά καί στήν φωτογράφηση!!Καλό βράδυ!!!Φιλάκια!!!!
Η μικρή είναι κούκλα καταρχήν! Μου φαίνεται σου μοιάζει! Καλά, ο Κωστής θα μας τρελάνει; μα γίγαντες τα νιόκι; Χαχαχαχα! Το Φιφίνι έφαγε τελικά αυτή την τέλεια πίτα; (μου θυμίζει Αγγλία βέβαια)
Ερμιόνη καλημέρα! Σήμερα κιόλας θα πάω να προμηθευτώ τα υλικά για να τη φτιάξω!!! Η φωτογραφία δε που έβαλες με τη μικρή σου και το κουνελάκι είναι καταπληκτική! Νομίζω η μικρή σου μοιάζει! έχω, αν και καθυστερημένα, να σου κάνω μια πρόταση για το blog σου! Σήμερα έψαχνα μια συνταγή για καλοκαίρι και σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο αν υπήρχε και μια κατηγοριοποίηση στις συνταγές σου (όχι απόλυτη βέβαια) αναλόγως της εποχής… θα ήτανε πολύ βοηθητικό!
Σε ευχαριστώ πολύ πάντως γιατί με βοηθάς πολλές φορές να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα!
μαριλένα
Και η πίτα και το κοριτσάκι σου γλυκύτατα! Όσο για τα σχόλια περί παστίτσιου δεν μου κάνουν καθόλου εντύπωση, έχω ακούσει διάφορα περίεργα τα τελευταία χρόνια που ασχολούμε με το blogging!
Πράγματι το Φιφίνι κλέβει την παράσταση! Κουκλίτσα είναι, να τη χαίρεσαι, όπως και την αδελφούλα της!
Η συνταγή φαίνεται καταπληκτική, και μόνο από τη φωτογραφία μου τρέχουν τα σάλια. Φαντάζομαι τελικά θα την καταβρόχθισαν μπαμπάς και κόρη!
Η πιτούλα φαίνεται λαχταριστή! Θα την κάνω με κιμά σόγιας.
Το Φιφίνι σου υπέροχο (σου μοιάζει,σωστά;)και το κουνελάκι σας γλυκύτατο!
Πολλά φιλάκια!
Πολύ χαριτωμένη η κορούλα σου με το κουνελάκι!! να την χαίρεσαι!!
Η πίτα αυτή έχει αγαπημένα υλικά και είναι πιστεύω αγαπητή σε όλους!! και αν μη τι άλλο απίστευτα νόστιμη!!
Φιλιά πολλά.
Χορταστική η πίτα σου, πανέμορφο το κοριτσάκι σου και κουκλί το κουνελάκι.Όμως επειδή είμαι “παθούσα” θα σου πω το δικό μου πάθημα με κουνέλι.Η αγάπη μου για τα ζώα από μικρή παθολογική , μου έφεραν δώρο οι γονείς μου ένα λευκό κουνελάκι που το είχα όπως ακριβώς εσύ.Όταν όμως μεγάλωσε και ήρθε σε ηλικία ζευγαρώματος (πολύ γρήγορα) το κουνέλι τρελαίνεται.Λοιπόν με δάγκωσε στο χέρι τόσο άσχημα που χρειάστηκα ράμματα και έχω τα σημάδια μέχρι τώρα.Λοιπόν πρόσεχε τη μικρή.
Την ώρα που διάβαζα την ανάρτησή σου έπινα ήσυχη τον καφέ μου και παραλίγο να με πνίξεις όταν έφτασα στην αναφορά στους “Ιππότες της ελεεινής τραπέζης”. Ψόφησα στο γέλιο με την ιδέα! Που τους θυμήθηκες βρε άτιμη! Δεν μπορώ να πω, ολόιδια τα κουνελάκια.
Γλύκα η μικρή με το κουνελάκι, πραγματικά κλέβει τη παράσταση.
Πίτα του βοσκού δεν έχω φτιάξει, ούτε έχω δοκιμάσει αλλά και εγώ τον Gordon έχω στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι τέτοια πιάτα. Υπέροχη φαίνεται Ερμιόνη, πραγματικά πεντανόστιμη αν και εδώ που τα λέμε μοιάζει πολύ με παστίτσιο!
Πολλά φιλιά
Υπέροχες φωτογραφίες όπως πάντα! Καταπληκτική συνταγή!
Δεν θα σχολιάσω την πίτα του βοσκού που φαίνεται πεντανόστιμη και που ήθελα εδώ και καιρό να δοκιμάσω μια καλή συνταγή…Θα σχολιάσω όμως το Φιφίνι που έχει μεγαλώσει απίστευτα κι έχει γίνει μια ΚΟΥΚΛΑ !!! φτου φτου!! πολλά φιλιά
Για το φαγακι δεν ξερω να σου πω γιατι δεν το εχω φαει ποτε αλλα μια εξαψη περιεργιας την εχω και θα το δοκιμασω! Το κοριτσακι σου ομως τι κουκλι! τι παιχνιδιαρικο βλεμμα! Να τη χαιρεσαι!
Καλα οι ατακες του συζυγου και η αντιστοιχια μεταξυ ποδοσφαιρου και μαγειρικης απλα μαγικες!
Υπέροχη η πίτα σου Ερμιόνη μου… εγώ ακόμη λέω να την κάνω κι όλο το αναβάλω γιατί και τα δικά μας στριμαδάκια είναι με τα “φεγγάρια” τους …ποτέ δεν ξέρεις αν θα φάνε!!! -:)) Τί να γίνει, γερά να είναι… θα τρώμε εμείς όσα δεν θέλουν!!! χαχαχα
Γεια στα χέρια σου!
Αγαπημένη μας σήμερα η πίτα σου Ερμιόνη μου! Αλλά φυσικά το μάτι μένει στην φωτογραφία της μικρής κουκλίτσας! Φιλιά :)
Η φωτογραφία έκλεψε την παράσταση!!!
Τι γλυκούλα!!!!
Η πίτα του βοσκού απλά φανταστική!!!
φιλάκια!!!
Θέλω πρώτον: να φάω αυτό το παστίτσιο χωρίς το μακαρόνι, και δεύτερον: να παίξω με το Φιφίνι και το κουνελάκι.
Καλέ αυτά τα δυο κάνουνε ένα ωραιότατο παραμυθάκι!!! “Το Φιφίνι και το κουνελάκι” ! Για να κάτσω κάτω να δημιουργήσω!!!Φιλιά Ερμιόνη μου γλυεκιά!
Κι εγω ελεγα πως την επομενη φορα θα ειχες στιφαδο… Κλαψ.
Εχω κρεμαστει απ’ την οθονη και ξελιγωμενη θελω να φαω και τον βοσκο και την πιτα του… Τελεια.
Με συγχωρεις κιολας…. Το μπαλκονι το εχετε πιο καθαρο κι απο χειρουργειο!!!!!
Φιλιαααααα
το πιάτο με το μοσχαράκι δεν θα το σχολιάσω…ξέρεις:)Το έχω κάνει με και με σόγια,δεν είναι το ίδιο αλλά τρωγόταν.
Το κουνέλι τι θα το κάνετε;;;;Δεν ελπίζω να καταλήξει μαγειρεμένο και να το δούμε ωραιότατα φωτογραφημένο….δεν θα το αντέξω,το πριν και μετά…..
Κι εγώ στην ηλικία της μικρούλας σου δεν έτρωγα κρέας,βασικά δεν έτρωγα τίποτα,ήμουν υπερβολικά αδύνατη,μετά τα 18 απέκτησα όρεξη και τώρα δεν μπορούμε να την κόψουμε…χαχα!!!!
Φιλιά!Και στο κουνελάκι σας!!!!
Τελικά έφαγε το φιφινι? ωραίο φαίνεται και αν κ μπελά λογικό πιστεύω οτι αξίζει μια προσπάθεια. Με τη βάπτιση πως τα πάτε; Εμείς τελειώσαμε κ καταλαβαίνω το τρέξιμο σου. Δες αν θες τις φωτογραφίες που έχω βάλει απο τη δική μας μήπως πάρεις καμία ιδέα. Σήμερα μάλλον θα φτιάξω κ το παγωτό cheesecake. Πολλα φιλια
Αααααα η αγάπη μου!
Σόρυ Ερμιόνη αλλά εγώ θα σταθώ περισσότερο στη μικρή, αν και το πιάτο σου μοιάζει τέλειο!
Τι γλύκας τύπος αυτή η Ίφη!
Σε συνδυασμό δε, με την πόζα και τον ασπρούλη, μού πήρε το μυαλό!
Φιλάκια της πολλά-πολλά!
Z.
Όπως σου λέει και η Αμαλία την παράσταση την κλέβει η μικρή σου!!
Αυτά τα αγόρια έχουν κάτι με το τι είναι τι!! έχω ακούσει από πατέρα και γιο δεν έχεις ιδέα τι!!
Η πίτα σου υπέροχη λέω εδώ και χρόνια ότι θα την κάνω κι όλο αναβολές παίρνει.
Πολλά φιλιά
Χα χα, μου θύμισες εκείνη την ατάκα: “Δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω”.
Η πίτα αυτή είναι νοστιμότατη και ιδανική για Κυριακάτικο γεύμα μαζί με σαλάτα και κρασάκι. Μου αρέσει που έκανες τον πουρέ πιο ελαφρύ κι αφαίρεσες τους κρόκους!
Ωραία περνάτε στο μπαλκόνι σας πάντως, ζωγραφιά σκέτη και το Φιφίνι και το λιχούδικο κουνέλι! :)
Πολλά φιλιά!
Από τις πιο αγαπημένες μου πίτες, η πίτα του βοσκού και την μαγείρεψες υπέροχα!!!
Το Φιφινάκι είναι σκέτη γλύκα!!
Φιλιά πολλά Ερμιονάκι μου!
Φοβερά μοντέλα, το Φιφίνι και το Κουνελάκι!! Μεγάλη άνεση, στον φακό! Φαντάζομαι, μετά από τόσο παιχνίδι, θα το καταβρόχθισε το φαγάκι, η Ιφιγένεια! Με το δίκιο του, το παιδί. Είναι από τα νόστιμα πιάτα, της όχι και τόσο νόστιμης, αγγλικής κουζίνας.
Καλή σου ημέρας.
Μεχρι να ενηλικιωθω ειχα ακριβως την ιδια σχεση με την κόρη σου…. ως προς το κρεας χα χα!
Ερμιόνη μου ωραιότατο το φαγάκι σου αλλά…δεν έπρεπε να δημοσιεύσεις τη φωτογραφία του αχτύπητου δίδυμου Ιφιγένειας-κουνελιού! Έκλεψαν την παράσταση, είναι τέλειοι!!!