Ένα ελαφρύ κέικ με γιαούρτι και λεμόνι, ιδανικό για τα φθινοπωρινά μας φουρνίσματα! Bonus πόντοι: για να το φτιάξουμε, ξεχνάμε το μίξερ στο ντουλάπι!
Μου αρέσει το φθινόπωρο.
Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά βέβαια ούτως ώστε να είμαι σε θέση να εκτιμήσω την ομορφιά και τις χάρες του. Ωστόσο τώρα πια ναι, μπορώ να το πω με βεβαιότητα.
Η μελαγχολική και κάπως ρομαντική του διάθεση, περιέργως μου ταιριάζει. Και λέω περιέργως γιατί μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήμουν πεπεισμένη ότι το φθινόπωρο παθαίνω κατάθλιψη.
Αγαπώ την πρωινή δροσιά και το αναζωογονητικό αεράκι στο πρόσωπο μου. Την εγρήγορση της φύσης λίγο πριν βρέξει και τη μυρωδιά του νωπού χώματος.
Ο γκρίζος ουρανός δεν με τρομάζει πια. Αντιθέτως με γοητεύει.
Και τα πεσμένα στο έδαφος φύλλα συνθέτουν το πιο πολύχρωμο πάπλωμα.
Το φθινόπωρο είναι επιβλητικό, χωρίς όμως να είναι αυστηρό. Έχει κάτι το ανέμελο, παραμένοντας ωστόσο εντός ορίων.
Είναι η εποχή της ανανέωσης, των αλλαγών και της οριοθέτησης καινούριων στόχων.
Τα new year’s resolutions δεν τα καταλαβαίνω για να είμαι ειλικρινής και ποτέ δεν μου «έλεγαν» κάτι. Γιατί να πρέπει να παίρνω σημαντικές αποφάσεις μέσα στην καρδιά του χειμώνα;
Το φθινόπωρο αντιθέτως με βρίσκει ανανεωμένη, ξεκούραστη και συνειδητοποιημένη.
Οκ προφανώς και θα αθετήσω υποσχέσεις που η ίδια θα δώσω στον εαυτό μου (για παράδειγμα να σταματήσω να είμαι η πιο ασυνεπής blogger όλων των εποχών). Όμως αυτή η εποχή συνοδεύεται πάντα από κάτι καινούριο που με παρασύρει. Και μου ενισχύει τη διάθεση να κάνω όχι όλα, αλλά σίγουρα πολλά από αυτά που κατά καιρούς αναβάλλω.
Να οφείλεται άραγε στο γενετικό προγραμματισμό μου; Μπορεί.
Πάντως το φθινόπωρο γίνεται μια κάποια αναβάθμιση του εαυτού μου.
Ξέρετε τι άλλο αγαπώ στο φθινόπωρο;
Τη μυρωδιά του κέικ που έχει μόλις βγει από το φούρνο.
Την ανυπομονησία μέχρι να κρυώσει αρκετά ούτως ώστε να μπορώ να το κόψω.
Και το πόσο τέλεια συνδυάζεται με τον πρωινό ελληνικό μου καφέ.
Αξίες ανεκτίμητες.
Ας μιλήσουμε για το ελαφρύ κέικ με γιαούρτι και λεμόνι
Μερικές φορές ακόμα και ένα απλό κέικ, με τα πιο ταπεινά υλικά, μπορεί να κάνει την καρδιά μου να φτερουγίσει.
Όπως αυτό το ελαφρύ κέικ με γιαούρτι και λεμόνι. Με υλικά χαμηλών τόνων δηλαδή που δύσκολα συνθέτουν κάτι αξέχαστο.
Και όμως… το συναίσθημα που μου προκάλεσε αυτό το κέικ μόνο μαγικό μπορώ να το χαρακτηρίσω. Και ας είναι ελαφρύ και απλοϊκό ακροβατώντας ακόμα και στα όρια του αδιάφορου. Η στιγμή που η πρώτη μπουκιά ξεκίνησε να λιώνει στο στόμα μου θα μου μείνει αξέχαστη.
Πώς φτιάχνουμε το κέικ λοιπόν;
Όπως μπορείτε να δείτε και στη συνταγή παρακάτω, για να το φτιάξουμε χρησιμοποιούμε υλικά που δύσκολα λείπουν από την κουζίνα μας.
- αλεύρι και μπέικιν πάουντερ
- ζάχαρη και αυγά
- καλαμποκέλαιο και βανιλίνες
- και φυσικά γιαούρτι και λεμόνι
Όταν το κέικ ψηθεί, το περιχύνουμε με ένα απλό σιρόπι που φτιάχνουμε με ζάχαρη και λεμόνι. Και αυτό πιστέψτε με απογειώνει τη γεύση του! Ένα κέικ υπέροχα ζουμερό, με γεμάτη γεύση.
Και το μίξερ; αυτό το ξεχνάμε στο ντουλάπι! Less is more λένε και αυτό το κέικ έρχεται να το επιβεβαιώσει.
Καλά φθινοπωρινά φουρνίσματα!
Ελαφρύ κέικ με γιαούρτι και λεμόνι
Υλικά
- 200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
- 2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
- 1 πρέζα αλάτι
- 270 γρ. ζάχαρη
- 200 γρ. γιαούρτι στραγγιστό με 10% λιπαρά
- 4 αυγά μεσαίου μεγέθους σε θερμοκρασία δωματίου
- 1 λεμόνι το ξύσμα
- 2 βανιλίνες
- 100 γρ. καλαμποκέλαιο
- 1 1/2 ζουμερό λεμόνι το χυμό
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 160 βαθμούς με αέρα.
- Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε καλά μία στρογγυλή φόρμα με τρύπα στη μέση.
- Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.
- Σε δεύτερο μπολ ανακατεύουμε τα 200 γρ. ζάχαρης με το γιαούρτι, τα αυγά, το ξύσμα, τις βανιλίνες και το καλαμποκέλαιο.
- Ρίχνουμε το υγρό μίγμα στα στερεά υλικά και ανακατεύουμε με μια ελαστική σπάτουλα.
- Αδειάζουμε το μίγμα στη φόρμα και ψήνουμε το κέικ στο κατώτερο 1/3 του φούρνου για 50’ ή μέχρι που να βγαίνει στεγνή μια οδοντογλυφίδα που θα βυθίσουμε στο κέντρο του.
- Εντωμεταξύ βάζουμε τα υπόλοιπα 70 γραμμ. ζάχαρης μαζί με το χυμό λεμονιού σε ένα μικρό κατσαρολάκι και τα ζεσταίνουμε σε μέτρια θερμοκρασία, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και να έχουμε ένα διαυγές μίγμα.
- Βγάζουμε το κέικ από το φούρνο και περιμένουμε 10’ να κρυώσει. Το ξεφορμάρουμε με προσοχή και το περιχύνουμε με το μίγμα ζάχαρης-λεμονιού.
- Το αφήνουμε να κρυώσει καλά και να απορροφήσει το σιρόπι. Το σερβίρουμε πασπαλισμένο με λίγη άχνη ζάχαρη.
34 ΣΧΟΛΙΑ
Καλημέρα…δεν το έχω καθόλου με τα κεικ-ναι ισχυει δυστυχώς-. Μετα απο αυτό το τελειο καταπληκτικο κ ευκολο κεικ τα καταφερα!!!Ευχαριστωωωω
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο και τα καλά λόγια!
Χαίρομαι πολύ που το κέικ πέτυχε.
Η αλήθεια είναι ότι τα κέικ συνηθίζουν να μας ταλαιπωρούν.
Οι παράγοντες που καθορίζουν το σωστό τους ψήσιμο και κατά συνέπεια την επιτυχία τους είναι αρκετοί και έτσι είναι μάλλον εύκολο κάτι να μην πάει καλά και το κέικ μας να αποτύχει.
Το συγκεκριμένο κέικ είναι αρκετά εύκολο ευτυχώς και ελαφρύ!
Ελπίζω να το απολαύσετε!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Τα υλικά είναι πολύ σημαντική παράμετρος για την επιτυχία μιας συνταγής.
Και ναι ειδικά τα λεμόνια, επιβάλλεται να είναι ζουμερά και αρωματικά!
Σχετικά με τη συνταγή τώρα.
Το σιρόπι δεν το βράζουμε. Απλά ζεσταίνουμε τα υλικά μας τόσο, ώστε να διαλυθεί καλά η ζάχαρη.
Σκέψου ότι στις εστίες μου, που έχουν κλίμακα από 1 μέχρι 9, χρησιμοποίησα την ένταση 5.
Οπότε το σιρόπι, όταν είναι έτοιμο πια, είναι ζεστό αλλά όχι καυτό.
Το κέικ το έχουμε αφήσει να κρυώσει 10′, οπότε είναι αρκετά ζεστό.
Ξέρω ότι στις περισσότερες συνταγές ακολουθούμε τη λογική, καυτό κέικ – κρύο σιρόπι ή το αντίθετο, αλλά θα δεις ότι και στη συγκεκριμένη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι καλό!
Να ‘μαστε, λοιπόν! Σ’ ευχαριστώ, κατ’ αρχάς. Τη συνταγή σου αυτή την είχα βάλει στο μάτι από την αρχή, αλλά τόσον καιρό δεν έτυχε να βρω λεμόνια της προκοπής (και χωρίς καλά υλικά, αρνούμαι να φτιάξω οτιδήποτε!)! Η ερώτησή μου είναι η εξής: όταν σιροπιάζεις το κέικ, το σιρόπι είναι κρύο ή ζεστό; Γιατί το κέικ τότε, ούτε μόλις έχει βγει από το φούρνο, ούτε έχει κρυώσει καλά. Και με μπερδεύει αυτό!
Υπέροχη παρουσίαση και υπέροχο φαίνεται το κέικ.Επειδή όμως δεν μου αρέσουν τα σπορέλαια στα γλυκά και τα λάδια γενικά,κάτι με χαλάει στην επίγευση,γίνεται να αντικαταστήσω το καλαμποκέλαιο με βούτυρο,ή βούτυρο γάλακτος για να παραμείνει μαλακό;
Κωνσταντίνα!
Σε γενικές γραμμές ναι, μπορείς να αντικαταστήσεις το φυτικό λάδι με βούτυρο.
Η συγκεκριμένη συνταγή χρησιμοποιεί 100 γραμμ. καλαμποκέλαιο, οπότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις 125 γραμμ. βούτυρο, το οποίο θα λιώσεις πρώτα σε ένα μικρό τηγάνι. Κατόπιν θα το αφήσεις να κρυώσεις ελαφρά και στη συνέχεια θα ακολουθήσεις κανονικά τη διαδικασία που περιγράφεται στη συνταγή.
Σε σχέση με το γευστικό αποτέλεσμα, η αλήθεια είναι ότι τη συγκεκριμένη συνταγή τη φτιάχνω σχεδόν αυστηρά με φυτικό λάδι, οπότε δυστυχώς δε γνωρίζω πώς επηρεάζει τη γεύση αυτή η αντικατάσταση :)
Εάν παρόλα αυτά αποφασίσεις να φτιάξεις το κέικ χρησιμοποιώντας βούτυρο, θα χαρώ να μοιραστείς τις εντυπώσεις σου μαζί μου!
Φανταστικο, πανευκολο, ευωδιαστο κεκακι Ερμιονη μου!! Το εφτιαξα κ το απολαυσα …ολο σχεδον μονη μου ..αλλα δε χρειαζεται να το μαθει κανεις αυτο!:-))) Το σιροπακι ηταν τοσο οσο χρειαζοταν!! Α εβαλα κ παπαρουνοσπορο, στο λεμονακι ταιριαζει πολυ ωραια. Πολλα μπραβο για την συνταγουλα! Φιλακια πολλα!
Καλημέρα σε όλους!!Και για μενα ανάμεικτα τα συναισθήματα για το φθινόπωρο..Απ τη μια η γλυκιά προσμονή για τα χριστούγεννα που πλησιάζουν,απ την άλλη το γενικό ξεσήκωμα του σπιτιού που προηγείται των γιορτών, η ψυχολογία μας είναι σαν το ασανσέρ!!!το έφτιαξα με πορτοκάλι,αντί για λεμόνι,ομολογώ πως εξεπλάγην ευχάριστα!!
Φέτος και πέρυσι εκτίμησα το Φθινόπωρο ακόμη περισσότερο. Ίσως γιατί έδωσα στα καλοκαίρια μου το χρόνο που τους άξιζε και κάποια στιγμή κουράστηκα και ήθελα να αλλάξει η εποχή, να επιστρέψουμε σπιτάκι και να αρχίσουμε πάλι τα όμορφα τα καθημερινά! Αναπολώ τις όμορφες καλοκαιρινές στιγμές, αλλά δε στενοχωριέμαι που το καλοκαίρι έφυγε. Κάθε εποχή έχει τις ομορφιές της!
Το κεκάκι σου φαίνεται αψεγάδιαστο. Τόσο όμορφα καλοψημένο και μυρωδάτο.
Καλημέρα Ερμιόνη!
Καλησπέρα Ερμιόνη μου!
Σε κατανοώ απόλυτα γιατί κι εμένα μου αρέσει αυτή η γλυκιά μελαγχολία του φθινοπώρου, τα αρώματά του, οι καρποί του αλλά και η αναμονή των Χριστουγέννων που γίνεται όλο και περισσότερο ανυπόμονη.
Το κέικ και η παρουσίασή του απλά …υπέροχη!!
Έχεις δίκιο για όσα λες για το φθινόπωρο, και μένα μου πήρε καιρό να εκτιμήσω την αξία του :-)
Τα απλά γλυκά είναι πάντα τα καλύτερα, και το λεμόνι θα το ανεβάζει ;)
Καλή εβδομάδα !!!
Τι να σου πω Ερμιόνη μου!! Εγώ βέβαια είμαι λάτρεις του καλοκαιριού, αλλά όπως λες κι εσύ τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να ικανοποιείται με τον ερχομό του φθινοπώρου!!
Είναι που κουράζομαι τόσο πολύ το καλοκαίρι; (αγροτικές δουλειές κτλ). Δεν ξέρω μπορεί να είναι κι αυτό, αλλά γεγονός είναι ότι κατά την πορεία της ζωή μας σίγουρα κάποια τέτοια συναισθήματα θα αλλάζουν σύμφωνα και με τις συνθήκες της ζωής.
Όσο για το κεικ καθόλου απλοϊκό και αδιάφορο δεν το βρίσκω, αντιθέτως πιστεύω ότι σε κάθε κέικ με την προσθήκη ενός απειροελάχιστου υλικού μπορούμε να κάνουμε την διαφορά.
Φιλιά πολλά!!
Νομίζω, το φθινόπωρο είναι η εποχή που οι περισσότεροι αγαπάνε να ¨μισούν¨ και να γκρινιάζουν γι αυτό, ενώ κατά βάθος το απολαμβάνουν (και γω μέσα σ
αυτούς εννοείται). Το αποδίδω μάλλον σε παιδικά απωθημένα που είχαμε συνδυάσει το Σεπτέμβριο με το άνοιγμα των σχολείων, το μάζεμα στο σπίτι γενικότερα κλπ κλπ.
Αυτή η μυρωδιά των φρεσκοψημένων κέικ όσο και η ανυπομονησία μέχρι να τα γευτείς είναι πράγματι από τις καλύτερες στιγμές. Φαντάζομαι στο συγκεκριμένο το γιαούρτι με το λάδι θα το κάνουν ιδιαίτερα ζουμερό και σε συνδυασμό με το λεμόνι θα είναι απίστευτα μυρωδάτο.
** Ερμιόνη! ΔΕΝ ΥΠ-Α-ΡΧ-OYN αδιάφορα κέικ… δεν υπήρξαν και ούτε θα υπάρξουν.- **
:)
Εμένα ο χειμώνας είναι η εποχή που δε μου αρέσει καθόλου, το κρύο δεν το αντέχω και με χαλάει αφάνταστα που σκοτεινιάζει τόσο νωρίς!!! Υπέροχο κέικ, αρωματικό και πεντανόστιμο!!!
Καλημέρα!
κι εγώ αγαπώ το φθινόπωρο. απολαμβάνω απίστευτα την συννεφιά και τον γκρίζο ουρανό μετά από τόσους μήνες σκληρής ηλιοφάνειας. άσε που λατρεύω την μυρωδιά της βροχής!
επίσης αγαπώ πολύ τα λεμονάτα κέικ! προβλέπω πως αυτό θα γίνει το αγαπημένο μου!!
φιλιά και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!
καλημερα!!! αγαπαμε φθινοπωρο!!!! για ολα αυτα που αναφερεις κ για αλλα τοσα!!! το κεικ υπεροχο!! οτι πρεπει για μασουλημα μαζι με μια κουπα ζεστο τσαι χαζευοντας τη βροχη εξω!!1 κ μονο που ειναι λεμονατο εξτρα πόιντς !! καλο σουκουυυ
Καλημέρα Ερμιόνη μου, πολύ αφράτο και λαχταριστό δείχνει το κέικ σου, πρέπει να μοσχοβολάει υπέροχα βγαίνοντας από το φούρνο!!! Καλό μήνα, φιλάκια :)
Λοιπόν με εμένα συμβαίνει το εξής περίεργο: κάθε φθινόπωρο καταπιάνομαι με τις αλλαγές που θέλω να κάνω στο σπίτι! Τη μία χρονιά είναι βαψίματα, την άλλη επισκευές, την επόμενη κάποιες αλλαγές στυλ/επίπλων κλπ. Υποθέτω πως είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, αυτού της ανανέωσης. Η συνέπεια αυτών των αλλαγών όμως είναι να έχω συνδυάσει το φθινόπωρο με …πολλή δουλειά και τρέξιμο! Το αποτέλεσμα τουλάχιστον με αποζημιώνει. Το κέικ σου Ερμιόνη μου είναι απόλυτα του γούστου μου και με βολεύει ιδιαίτερα η απουσία μίξερ, θα το δοκιμάσω το σαββατοκύριακο! Καλό υπόλοιπο φθινοπώρου να χουμε!
Εύχομαι κατ’ αρχάς Καλό Μήνα Οκτώβρη σε όλους Ερμιόνη μου.
Εμάς μας βρήκε με το πρώτο “κρυολόγημα” λόγω αλλαγής θερμοκρασιών, αλλά που θα πάει θα το φέρουμε και τούτο το φθινόπωρο “βόλτα”!
Σε αρκετά από όσα γράφεις, έχεις δίκιο, μιας και για μένα πολλές φορές το φθινόπωρο υπήρξε η απαρχή πολλών αλλαγών στην προσωπική αλλά και επαγγελματική μου ζωή. Το μόνο που μ’ ενοχλεί πια…είναι βλέπεις η ηλικία που αυξάνεται… η υγρασία των ημερών.
Το κεκάκι σου πολύτιμος σύντροφος, για απογευματινό καφέ ή τσάϊ, αλλά και για πρωϊνό ελληνικό (εκεί συνήθως τον χαίρομαι προσωπικά, τον ελληνικό εννοώ).
Φιλιά πολλά και χαιρετισμούς.
Καλό φθινόπωρο!!Υπέροχη συνταγή!
Αγαπημένα υλικά τόσο το γιαούρτι όσο και το λεμόνι φυσικά, ελπίζω να καταφέρω να βρω χρόνο να το φτιάξω γιατί μου ακούγεται πολύ λαχταριστό!!!
Φιλάκια και Καλημέρες!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτή η δροσιά μετά τον καύσωνα είναι που μας αναζωογονεί! Εντάξει, θα συμφωνήσω και με την Τάνια, και η αλλαγή στην γκαρνταρόμπα…
Τώρα που μου χάλασε και το μίξερ, τα κυνηγάω αυτά τα εύκολα αλλά τόσο γευστικά και ελαφριά κέικ!
Καλή επάνοδο στις συνταγές! Φιλάκια :)
Όσο κι αν αγαπώ το καλοκαίρι, το φθινόπωρο νιώθω κι εγώ τα ίδια ακριβώς που λες κι εσυ… Μου αρέσει αυτή η ανανέωση που, θες δε θες σου συμβαίνει…
Χαίρομαι που επέστρεψες δριμύτερη, με τόσο ωραία συνταγή, γιατί μας είχες λείψει!
Το κέικ είναι φανταστικό, αγαπώ τόσο το λεμόνι, όσο και το γιαούρτι, οπότε προβλέπεται να το αγαπήσω!
Φιλάκια!
αλλο ενα κεικ για δοκιμη!! καλο φθινόπωρο Ερμιονη μου!! πολλα φιλια
Φαίνεται πεντανόστιμο
Φιλάκια …
Φαντάζομαι τη μυρωδιά και τη γεύση του λεμονιού σ’αυτό το κέικ και μου τρέχουνε τα σάλια… αγαπώ τα κέικ κι ας μη τα πετυχαίνω πάντα! Η συνταγή σου Ερμιόνη μου αποθηκεύεται! Το φθινόπωρο είναι μία παρεξηγημένη εποχή για πολλούς, όμως κατά τη γνώμη μου έχει κι αυτό τις χάρες του, όπως και κάθε εποχή άλλωστε… φιλιά πολλά
Ερμιόνη, με έβαλες σε σκέψεις. Ίσως τελικά έχεις δίκιο, ίσως είναι απλά η μελαγχολία για το καλοκαίρι που έφυγε και όλα τα πράγματα που ήθελα και δεν πρόλαβα/μπόρεσα να κάνω που κάνει το φθινόπωρο να μοιάζει θλιβερό και τρομακτικό ως προπομπός του χειμώνα. Απ’ την άλλη λατρεύω τα φθινοπωρινά φουρνίσματα, τις μηλόπιτες, τα αφράτα, μοσχομυριστά κέικ σαν το δικό σου. Ένας αχνιστό καφές τσιμπολογώντας μία φέτα φρεσκοψημένο κέικ είναι για μένα το καλύτερο πρωινό ξεκίνημα.
Πολύ όμορφη παρουσίαση και υπέροχες φωτογραφίες! Επέστρεψες ανανεωμένη και αναβαθμισμένη και αυτό φαίνεται!
Εκτός από το άρωμα λεμονιού που υπεραγαπώ , το σιρόπι στο κέικ είναι ένα ακόμα plus για μένα!Καλώς να μας έρθει το Φθινόπωρο Ερμιονάκι!
Πόσο δίκιος έχεις…το φθινόπωρο έχει την δική του χάρη και ομορφιά και τι καλύτερο από ένα μυρωδάτο κέικ, για το καλωσόρισμα του!!
Θα συμφωνήσω και εγώ με τα περί αναζωογόνησης το Φθινόπωρο. Συνήθως έχω κουραστεί απο τη ζέστη (και την ίδια καρνταρόμπα) και θέλω λίγο αλλαγή κατάστασης. Επίσης και εγώ αποζητώ να ανάβω τον φούρνο με άνεση και χωρίς να φουντώνει όλο το σπίτι. Και να ψήνω τέτοια ωραία ζουμερά κεικάκια και να μυρίζει το σπίτι αρώματα.
Κατανοώ τους ανθρώπους που αγαπούν το Φθινόπωρο όπως και τους λόγους τους. Δεν είμαι από αυτούς αν και θα το ήθελα γιατί το καλοκαίρι είναι τόσο δα μικρό και τελικά πιο καλά περνάει αυτός που απολαμβάνει τα πρωτοβρόχια, τους ανέμους και το κρύο.
Ωστόσο έχω έναν και μοναδικό λόγο να χαίρομαι αυτή την εποχή -μιλώντας μόνο και μόνο για τον καιρό φυσικά-!! Κι αυτός ο λόγος είναι τα φθινοπωρινά φουρνίσματα όπως είπες και η μυρωδιά των κέικ που εγλωβίζεται μέσα στο σπίτι με τις κλειστές πλέον πόρτες και παράθυρα.
Το κέικ σου Ερμιόνη είναι αγαπημένο και υπέροχα φουσκωμένο! Καλοφτιαγμένο και πολύ φωτογενές!!! Το έχεις δε φωτογραφίσει πολύ πολύ ωραία!!! Χαίρομαι να το βλέπω αλλά θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν το έτρωγα κιόλας! !χαχαχα
Καλή σου μέρα Ερμιόνη!!!!!
Καλημέρα Ερμιόνη μου. Μου έλειψες. Όμως το κέικ σου με αποζημίωσε. Λατρεύω το Φθινόπωρο, λατρεύω και τα κέικ, μου αρέσει η αναζήτηση του κέικ της εβδομάδας για να μας συνοδέψει στο σχολείο και στην δουλειά. Εννοείται ότι θα το δοκιμάσω.
Κι εγώ το Φθινόπωρο θέλω να κάνω καινούργια πράγματα, να βάζω στόχους τους οποίους σπάνια πετυχαίνω. Φιλιά πολλά !
Επιτέλους!!! Ένα blog που δεν πενθεί που έφυγε το καλοκαίρι! Λατρεύουμε το φθινόπωρο οικογενειακώς για τους λόγους που ανέφερες κι άλλους τόσους. Είναι μακράν η αγαπημένη μου εποχή και (σχεδόν) με στεναχωρεί το πόσο…παραγκωνισμένο είναι σε προτίμηση. Είναι η πιο “βαθιά” εποχή για μένα, μια “αντίστροφη άνοιξη”, όπως διάβασα κάπου, με την καλή έννοια φυσικά!
Όσο για τις μαγειρικές…υπάρχει καλύτερη εποχή;! Μυρωδιά μηλόπιτας και θαλπωρής στο σπίτι, ένα πιάτο ζεστή κολοκυθόσουπα χαζεύοντας την βροχούλα έξω, εικόνες από γλάσο σοκολάτας πάνω στο dark chocolate κέικ…ή και ένα ωραιότατο κέικ λεμονιού μαζί με τον ελληνικό μας βεβαίως βεβαίως!
Η συνταγή θα δοκιμαστεί οπωσδήποτε, ευχαριστούμε και πάλι Ερμιόνη!
Καλή φθινοπωρινή ανανέωση σου εύχομαι.
Καλημέρα Ερμιόνη μου!! Φανταστικό το κέικ σου, το γιαούρτι νομίζω ότι συμβάλει στην πόσο όμορφο και αφράτο μπορεί να γίνει ! Καλό φθινόπωρο και καλά φουρνίσματα λοιπόν (η προτελευταία φωτό με μάγεψε απλά! ) Πολλά φιλιά!