Στην Πάρο και στη Νάξο

3,6K

Στην Πάρο και στη Νάξο, τον αέρα σου ν’ αλλάξω! Οι προτάσεις μας για φαγητό, δραστηριότητες και αξιοθέατα, στα πανέμορφα κυκλαδίτικα νησιά.

Κατάλευκα σπίτια με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, πλακόστρωτα καλντερίμια με κουκλίστικα μαγαζάκια, ασβεστωμένες αυλές με πιθάρια που μοσχοβολούν γιασεμί και βασιλικό.

Πανέμορφες Χώρες και γραφικά χωριά, παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, αμέτρητα εκκλησάκια δίπλα στο κύμα ή σκαρφαλωμένα σε απόκρημνες κορυφές.

Xρυσαφένιες παραλίες με κρυστάλλινα νερά, μοναδικά τοπικά προϊόντα και ξεχωριστές γεύσεις, αξιοθέατα, ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, θέα στο πέλαγος, βουκαμβίλιες, εκτυφλωτικό λευκό φως, μπλε πορτοπαράθυρα και απέραντο γαλάζιο.

Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους αγαπώ τις Κυκλάδες.

Και παρακάτω θα σας δείξω και θα σας πω όλα όσα δεν θέλω να ξεχάσω από τις διακοπές μας στην Πάρο και στη Νάξο, δύο νησιά που συνιστώ ανεπιφύλακτα για ανεπανάληπτες οικογενειακές διακοπές.

Το ότι λίγο έλειψε να χάσουμε το καράβι για Νάξο… Επιβιβαστήκαμε στις 7.16 και το πλοίο αναχώρησε στις 7.25!

Τα ανέκδοτα και τα τραγούδια του θείου του Κωστή στην Κωμιακή.

Το «Πορτάκι». Έτσι αποκάλεσε την περίφημη Πορτάρα η μικρότερη μικρή κυρία και έμεινε.

Αυτή την τόσο γλυκιά και αυθόρμητη εικόνα. 3 δευτερόλεπτα μετά τη λήψη της φωτογραφίας η Ισμήνη τσίμπησε την Ιφιγένεια στο μπράτσο, αλλά 3 δευτερόλεπτα πριν από το τσίμπημα σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι.

Και ακόμα το σκέφτομαι.

Τις περιπλανήσεις μας στη Χώρα της Νάξου.

Τη διαμονή μας στο ξενοδοχείο Παλάτια, με τον περιποιημένο χώρο υποδοχής, τα πολύ άνετα και υπερκαθαρά δωμάτια, το χορταστικό πρωινό, το ευγενέστατο προσωπικό και τον πάντα φιλόξενο και εγκάρδιο ιδιοκτήτη Μανώλη.

Τον καναπέ στην Πλάκα (και το πόσο πολύ πονούσαν τα μπράτσα μου μέχρι το βράδυ).

Το πέδιλο μου που έσπασε στην Απείρανθο και εμένα -ξυπόλυτη- στα σοκάκια της.

Τον κύριο Τάπους, το χταπόδι που ψάρεψε ένας φίλος μας στο Καστράκι και που αφού περιεργάστηκαν με κάποιο φόβο αρχικά και αργότερα με τρυφερότητα όλα τα παιδάκια της μεγάλης μας παρέας, επέστρεψαν στη θάλασσα.

Τις αμέτρητες βάφλες που μοιραστήκαμε. Στο Milkato, στο Rendez-Vous, στο Waffle House (Νάξος), στο Vanilla Gelateria (Πάρος) στο Ναυάγιο (Αντίπαρος).

Τις γιγαντιαίες μερίδες στο Kozi.

Τη θέα από το μεσαιωνικό κάστρο της Χώρας.

Τα κρυστάλλινα νερά στον Άγιο Προκόπη και την Πλάκα.

Τον all-time-classic κούρο στον Απόλλωνα.

Τα πολύχρωμα σουρωτήρια/φωτιστικά στο Yasouvlaki.

Το σχεδόν καυτό ψωμί που φάγαμε στο σπίτι του Κούκλου και της Ελεάνας.

Χαλάλι τα φασολάκια που με «ανάγκασαν» να καθαρίσω το προηγούμενο βράδυ!

Τη συγκλονιστική θέα από το δωμάτιο μας στο Stratos Apartments & Studios στην Παροικιά… τα πλοία που είδαμε να έρχονται και να φεύγουν, τα πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα, τα ξάστερα βράδια που τυλιγόμασταν με ένα μεγάλο σεντόνι με τον Κωστή, αγκαλιαζόμασταν και σηκώναμε το βλέμμα ψηλά.

Την ξενάγηση μας στην Παναγία Εκατονταπυλιανή -έναν επιβλητικό ναό αληθινό κόσμημα- και το πόσο πολύ εντυπωσιάστηκαν τα κορίτσια από την ιστορία της αγίας Θεοκτίστης.

Τις αμέτρητες γάτες στην Πάρο και την Αντίπαρο.

Όλα όσα με άφθονο κέφι και ζήλο δημιουργήσαμε πάνω στη χρυσαφένια άμμο.

Τα κεφτεδάκια, τις γοργόνες, τις τούρτες, τους ανεμόμυλους, τα κάστρα.

Τη Ντίνα, τη Χριστίνα και την Γκρίνα, τα 3 από τα 32 άλογα της πολύ φροντισμένης και φιλόξενης φάρμας του Θανάση.

Τη γιαγούλα στις Λεύκες που έπιασε κουβέντα με τα κορίτσια.

Το σπιτικό παγωτό στο Χαλκί. Από τις γεύσεις που δοκιμάσαμε ξεχώρισα την κανέλα, την οποία φυσικά συνδύασα με σοκολάτα.

Όλα τα σκυλάκια που γνωρίσαμε… Την Ισμήνη να ρωτάει «πώς το λένε» και την Ιφιγένεια να συμπληρώνει «πόσο χρονών είναι»;

Την απόφαση της Ισμήνης να παντρευτεί το Θάνο, το γιο δύο φίλων που συναντήσαμε στη Νάξο.

Τα κοχύλια που μαζέψαμε στην παραλία Δρυός και το εξαιρετικό φαγητό που δοκιμάσαμε στην ταβέρνα «Μαρκάκης». Εάν ποτέ βρεθείτε εκεί, θυμηθείτε τους στρουμπουλούς ντοματοκεφτέδες αλλά και τη φέτα με σουσάμι και γλυκόξινη σάλτσα.

Τα πολύ νόστιμα κεμπάπ -γιαουρτλού και ισκεντέρ- με τις χειροποίητες και ψημένες σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο πίτες στην «Έφεσο», στα Λιβάδια.

Το πανέμορφο και καρτ-ποσταλικό ενετικό λιμανάκι στη Νάουσα.

Την επίσκεψη μας στο υπέροχα αναπαλαιωμένο οινοποιείο Μωραΐτη.

Τον Κωστή να διαβάζει το Μικρό Πρίγκιπα στα κορίτσια μας και εκείνα να αποκοιμούνται γαλήνια.

Αυτό το βιβλίο.

Την Ισμήνη να φωτογραφίζει την Ιφιγένεια και τη δεύτερη να ποζάρει με μπρίο και τσαχπινιά.

Την απέραντη αμμουδιά της Χρυσής Ακτής.

Τα ανεπανάληπτα λουκουμαδάκια της «Μάρως».

Τα πρωινά που περπατούσα μέχρι τη «Μάρω», με το βλέμμα μου στραμμένο στη θάλασσα, παίρνοντας βαθιές αναπνοές νησιώτικου αέρα, λες και επιστρέφοντας θα μπορούσα κάπως να μεταφέρω λίγη από την τρέλα και τη μαγεία του μαζί με τις υπόλοιπες αποσκευές.

Τους λουκουμάδες φέτας με λιαστή ντομάτα αλλά και τα ρεβίθια με δεντρολίβανο σε πήλινο, στο Siparos.

Την άπειρη ξινομυζήθρα που φάγαμε παντού.

Την περιήγηση μας στα σοκάκια του κάστρου της Παροικιάς και τη μοναδική θέα από το εκκλησάκι του αγίου Κωνσταντίνου.

Αυτόν τον τοίχο.

Το αυθόρμητο και απερίγραπτα γλυκό χαμόγελο των κοριτσιών κάθε πρωί που ξυπνούσαν και μας έβλεπαν ξαπλωμένους στο διπλανό κρεβάτι.

Τα οικόσημα, τα σκαλάκια, τα πορτοπαράθυρα, τα πιθάρια.

Την αυθεντική και ανέγγιχτη από το χρόνο ομορφιά των Λευκών.

Τον κατάλευκο Άι Γιάννη Δέτη.

Τις μικρές κυρίες να παρατηρούν με ενδιαφέρον και θαυμασμό τις εκατοντάδες πεταλούδες και να προσέχουν να μην τις τρομάξουν.

Την απογευματινή μας βόλτα στο κεντρικό λιθόστρωτο καλντερίμι της σούπερ σικ Αντιπάρου.

Τα περπατήματα μας στα πλακόστρωτα σοκάκια, παίζοντας και προσπαθώντας να μην πατήσουμε τα ασβεστωμένα περιγράμματα.

Το κοτόπουλο με σάλτσα πορτοκαλιού, τη χοιρινή μπριζόλα στη σούβλα και το ιδιαίτερο ψωμί ολικής άλεσης με γλυκάνισο, στην ταβέρνα Κολυμπήθρες με την απρόσκοπτη θέα στην ομώνυμη παραλία.

Την παριανή μπίρα 56isles, η οποία κυκλοφορεί στην αγορά από τον Απρίλη.

Τα αμέτρητα «μαμά σ’ αγαπώ» και «μπαμπά σ’ αγαπώ».

ΥΓ. Εάν αγαπάτε τα ρεβίθια, τις παραδοσιακές συνταγές και τη Νάξο, ρίξτε μια ματιά σε αυτή τη ρεβιθάδα με λιαστή ντομάτα που είχε δημοσιευτεί παλιότερα στο blog.