Τα μάφινς με τσένταρ ετοιμάζονται εύκολα και γρήγορα. Είναι αφράτα, με σπιρτόζικη γεύση. Αποτελούν καλή επιλογή για το πρωινό και το κολατσιό του σχολείου ή της δουλειάς. Μπορούμε να τα μεταμορφώσουμε σε σαντουιτσάκια ή να συνοδεύσουμε με αυτά τις σούπες μας.
Ας μιλήσουμε για αποτυχημένες συνταγές.
Πείτε μου αν σας έχει συμβεί ποτέ το εξής: προσπαθήσατε να φτιάξετε μια συνταγή, ακολουθήσατε πιστά τις οδηγίες. Όμως δεν πέτυχε. Εμένα αυτό μου συμβαίνει κατά καιρούς. Ένα κέικ δεν φούσκωσε, μία κρέμα δεν έδεσε, μία ζύμη δεν είχε τη σωστή ελαστικότητα.
Ποιος ευθύνεται για την αποτυχία της συνταγής; Μπορείτε να απαντήσετε με βεβαιότητα; Η ζαχαροπλαστική ειδικά βασίζεται στη χημεία των πρώτων υλών. Ως εκ τούτου, ακόμα και η πιο μικρή, ασήμαντη φαινομενικά αλλαγή, μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά το τελικό αποτέλεσμα.
Πώς αντιδράτε όταν μία συνταγή είναι απόλυτα αποτυχημένη; Κατηγορείτε τη/τον δημιουργό για τις ανακριβείς οδηγίες και το μυστικό υλικό που μάλλον απέκρυψε; Μήπως προσπαθείτε να καταλάβετε αν κάνατε κάποιο λάθος; Ίσως να μην ήταν σωστή η θερμοκρασία του μίγματος. Κάποιος χρόνος μπορεί να μην τηρήθηκε σωστά. Μπορεί να αναμίξατε υπερβολικά πολύ το μίγμα. Τι μπορεί να πήγε στραβά;
Ρίξτε αν θέλετε μια ματιά σε αυτή τη σελίδα, στην οποία περιέχονται οι πιο συχνές ερωτήσεις που αφορούν τις συνταγές ή/και το blog.
Αναρωτιέστε τι σκέφτομαι τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές;
Ναι, είναι ώρα να γίνω πιο συγκεκριμένη.
Την Πέμπτη το βράδυ διάβασα ένα αρκετά υβριστικό σχόλιο στην ανάρτησή μου για το παγωτό nutella. Φυσικά ανώνυμο. Είναι εύκολο και βολικό να κρυβόμαστε πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας όταν θέλουμε να γίνουμε επιθετικοί και κακόβουλοι απέναντι σε έναν άνθρωπο που καλά-καλά δεν γνωρίζουμε.
Διαβάζοντας το συγκεκριμένο σχόλιο απογοητεύτηκα. Στενοχωρήθηκα, εκνευρίστηκα. Τελικά πείσμωσα. Γιατί ανώνυμο; Και όχι μια απορία σχετικά με το τι μπορεί να οδήγησε στην αποτυχία του παγωτού; Τόση βεβαιότητα ότι η συνταγή δεν αξίζει να δοκιμαστεί;
Θα ήθελα λοιπόν να πω μερικά πράγματα.
Δεν είμαι επαγγελματίας μαγείρισσα. Ούτε καν έμπειρη ίσως. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική αμέσως μόλις παντρεύτηκα τον Κωστή, τον Νοέμβριο του 2008. Είμαι όμως τελειομανής. Για το λόγο αυτό επιδιώκω ότι κάνω, να το κάνω σωστά. Δημιούργησα τα tastes από αυτή την αγάπη για τη μαγειρική. Από τότε μαθαίνω συνεχώς και βελτιώνομαι.
Ίσως στην αρχή οι οδηγίες των συνταγών να μην ήταν τόσο σαφείς όσο θα έπρεπε και για αυτό ζητώ συγνώμη. Εδώ και αρκετό καιρό, προσπαθώ να γράφω αναλυτικά τα βήματα μιας συνταγής. Να προσδιορίζω με ακρίβεια τις ποσότητες των υλικών.
Γράφω πάντα με ειλικρίνεια. Αν μια συνταγή δεν μας ικανοποίησε γευστικά στον βαθμό που περίμενα, το αναφέρω χωρίς ενδοιασμό. Επίσης, αν μία συνταγή έχει κάποια θέματα σε σχέση με την εμφάνιση ή την υφή και πάλι θα το αναφέρω. Υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερη εμπειρία που πιθανόν να είναι σε θέση να βοηθήσουν επισημαίνοντας τι λάθη έγιναν.
Το blog αυτό (τουλάχιστον για την ώρα) είναι μη κερδοσκοπικό. Με εξαίρεση τη χαρά και την ικανοποίηση που νιώθω διαβάζοντας τα σχόλιά σας, ιδιαίτερα αν δοκιμάσατε μια συγκεκριμένη συνταγή και σας άρεσε, δεν έχω κανένα προσωπικό όφελος. Για το λόγο αυτό δεν αποκρύπτω υλικά και γράφω τα εισαγωγικά κείμενα ακριβώς όπως απευθύνομαι στους φίλους μου.
Οι απορίες σας με κάνουν καλύτερη. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Καλύτερη μαγείρισσα, καλύτερη κειμενογράφο. Είναι πιθανόν κάτι το οποίο σε μένα φαίνεται αυτονόητο, σε εσάς να μην είναι τόσο ξεκάθαρο. Είμαι πάντα στη διάθεσή σας να απαντήσω σε ερωτήσεις, να δεχτώ παρατηρήσεις, προτάσεις και καλοπροαίρετα σχόλια. Ακόμα και αν είναι αρνητικά ή αυστηρά.
Τέλος, αυτό το blog-όπως και κάθε άλλο άλλωστε- είναι ένα εικονικό σπίτι. Με τους δικούς του κανόνες συμπεριφοράς, ηθικής και σεβασμού, τους οποίους οφείλουν να τηρούν και οι επισκέπτες του. Ως εκ τούτου, υβριστικά και κακόβουλα σχόλια θα διαγράφονται.
Σας κούρασα λιγάκι με μη μαγειρικά θέματα, αλλά ήθελα να τα γράψω αυτά. Και τώρα που το έκανα και νιώθω καλύτερα, ας μιλήσουμε λίγο για αυτά τα μάφινς με τσένταρ.
Μάφινς με τσένταρ λοιπόν!
Είναι άδικο να μη σας μιλήσω για αυτά σωστά;
Όπως όλα τα μάφινς, ετοιμάζονται εύκολα και γρήγορα. Τα συγκεκριμένα έχουν μια ωραία σπιρτάδα καθώς περιέχουν τσένταρ, πιπέρι και πάπρικα.
Το ξινόγαλα και το καλαμποκέλαιο βοηθούν στο να είναι αφράτα. Το αλεύρι ολικής άλεσης τους δίνει μια ενδιαφέρουσα, γήινη γεύση.
Είναι ιδανικά για πρωινό και σνακ. Αλλά και σε ένα πάρτι μπορούμε να τα παρουσιάσουμε. Ή να συνοδεύσουμε με αυτά τις σούπες μας, αντί για τα κλασικά ψωμάκια. Μπορούμε ακόμα να τα μεταμορφώσουμε σε σαντουιτσάκια, κόβοντάς τα στη μέση και βάζοντας τα υλικά της επιλογής μας.
Μερικές ακόμα ιδέες για αλμυρά μάφινς:
Μάφινς με τσένταρ
Υλικά
- 250 γρ. αλεύρι ολικής άλεσης
- 130 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 1 κ.σ. μπέικιν πάουντερ
- 1/2 κ.γ. πιπέρι
- 1/2 κ.γ. πάπρικα
- 1/2 κ.γ. αλάτι
- 2 αυγά μεγάλα σε θερμοκρασία δωματίου
- 320 γρ. ξινόγαλα
- 80 γρ. τσένταρ τριμμένο
- 70 γρ. καλαμποκέλαιο
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς με αέρα και λαδώνουμε καλά 12 φόρμες για μάφινς. Σε περίπτωση που χρησιμοποιούμε φόρμες σιλικόνης δεν χρειάζεται να τις λαδώσουμε.
- Σε μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι (ολικής άλεσης και για όλες τις χρήσεις), το μπέικιν πάουντερ, το πιπέρι, την πάπρικα και το αλάτι.
- Σε δεύτερο μπολ ανακατεύουμε τα αυγά με το σύρμα.
- Προσθέτουμε το ξινόγαλα και το λάδι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για λίγη ώρα ακόμα.
- Τέλος, ρίχνουμε και το τριμμένο τυρί.
- Αδειάζουμε το υγρό μίγμα στο μπολ με τα στερεά υλικά και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα. Δεν χρειάζεται υπερβολικό ανακάτεμα, φροντίζουμε απλά να ενωθούν όλα τα υλικά.
- Μοιράζουμε το μίγμα στις φόρμες (τις γεμίζουμε μέχρι επάνω) και ψήνουμε τα μάφινς για 20-25′, μέχρι να ροδίσει όμορφα η επιφάνειά τους.
- Τα αφήνουμε να κρυώσουν για 5-10′ και κατόπιν τα βγάζουμε από τις φόρμες.
39 ΣΧΟΛΙΑ
Ερμιονάκι,συνέχισε την εξαίρετη δουλειά που κάνεις και μην στεναχωριεσαι από κακόβουλους ανθρώπους κ τα σχόλια τους.Εμείς σε αγαπάμε,σε θεωρούμε φιλη μας καλή,υπέροχο ανθρωπο.Μας ανοιξες το *σπίτι* σου κ την καρδιά σου.Σ’ ευχαριστούμε για όσα μοιραζεσαι μαζί μας!!
Αχ, καλέ εμένα συνέχει δεν μου πετυχαίνουνε συνταγές από βιβλία και περιοδικά, άμα ήταν να βρίζω θα είχαν πάρει σβάρνα όλους τους εκδοτικούς οίκους δηλαδή;
Μη δίνεις σημασία σ’ αυτούς που δεν αξίζουν!
Ερμιόνη μη σκας για τζαμπα τυπους και τυπισσες. Σοβαρά.
Μην ασχολείσαι βρε καλό μου με τον κάθε πλεγματικό που δεν έχει την ικανότητα να ξεσπάσει εκεί που του φταίνε πραγματικά…
Ααααα Εννοειται πως πηρα την συνταγη με την ταρτα με μπανανα και την εβαλα στο περιοδικο!!! Take a look!!
Τι συμβαινει ακριβως;;; Ερμιονη απο την αναρτηση καταλαβα πως σε πειραξε καποιο αρνητικο σχολιο..Κακως!! Η ευγενεια ειναι ενα χαρακτηριστικο ενος πολιτισμενου ανθρωπου..Και με αυτους να ασχολεισαι..!!Δεν θα σου πω μην στεναχωριεσαι κλπ..Θα σου πω να αδιαφορησεις… παντελως ομως!!Φιλια αγαπημενη μου!!
Έχω μάθει στη ζωή μου όταν κάνω ένα σχόλιο ή κριτική να είναι πάντα επώνυμα. Γι’αυτό το λόγο και επιλέγω να αδιαφορώ για οτιδήποτε γίνεται ανώνυμα. Το ότι είσαι τελειομανής φαίνεται από το στήσιμο όλου του blog σου. Είναι σαφές ότι πριν το ξεκινήσεις το μελέτησες πολύ το θέμα. Αυτό μπορεί να ενοχλεί και να δημιουργεί και ζήλια. Θα σε συμβούλευα να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις με το ίδιο κέφι και συνέπεια και να αγνοήσεις την όποια κακόβουλη, ανώνυμη κριτική. Τα μαφινάκια είναι super!
Ερμιόνη μου, ξέρεις ότι αν και το δικό μας μπλογκ δεν είναι καθαρά μαγειρικής, αναφέρουμε αρκετές συνταγές. Ε, ναι, λοιπόν έχω κάνει κι εγώ λάθος σε συνταγή… αντί για κουταλιές είχα γράψει κούπες… και μια φίλη μπλόγκερ την έκανε αλλά δυστυχώς απέτυχε. Εκείνες τις ημέρες ήμουν να σκάσω. Είχα ντραπεί πολύ. Ωστόσο, είχε την καλή διάθεση να μην με κάνει να αισθανθώ άσχημα και δέχτηκε “την συγνώμη μου”. Τα πάντα είναι στο άνθρωπο. Ολοι κάνουμε λάθη αρκεί να το θυμόμαστε όταν είμαστε εμείς τα “θύματα”… και απ’ ότι φαίνεται η ανώνυμη σχολιάστρια δεν το θυμήθηκε! Σε φιλώ. Callie by Anthomeli
Οτι πρεπει για κολατσιο!
Μου έτυχε και μένα ένα άσχημο κακεντρεχές σχόλιο..η ανωνυμία δεδομένη βέβαια..κι εγώ νευρίασα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι(που λένε). Όλη μέρα αυτό σκεφτόμουν..
Άστους..που θα μας χαλάσουν την καλή μας διάθεση! Καλά κάνεις και θα διαγράφεις αυτά τα σχόλια..
Άστο καλό!
Τα μαφινάκια μου αρέσουν και αλμυρά. Μπορεί να τα κάνω και με παρμεζάνα, ωραία θα’ναι!
‘Ισως ένα βραβείο να σου ανεβάσει τη διάθεση! Λεπτομέρειες εδώ! http://fortheloveoffeeding.wordpress.com/2012/07/17/roast-lamb-leg-with-potatoes-award/
Μη χαλάς την καρδιά σου με ανόητους.. Αλμυρά μάφινς δεν έχω δοκιμάσει, αλλά ψήνομαι με αυτή τη συνταγή!
poli wraio blog!!!!!kalws irtha stin parea sou!!!!
Να μη στενοχωριέσαι και να μη σκας καθόλου…τέτοια σχόλια είναι τοσο αποδυναμωμένα και φτηνά απο μόνα τους…όσο για την αλμυρη λιχουδιά σου…αχ και να είχα μερικά…
Ερμιονάκι μου γλυκό!!!μην αναλώνεσαι για ανθρώπους που δεν έχουν καμμία λογική και υπόσταση. Κι εγώ διάβασα κάποια στιγμή ένα τέτοιο σχόλιο, το οποίο μάλιστα αφορούσε κάποιο υλικό που δεν τους άρεσε, αλλά δεν μάσησα, αν δεν τους αρέσουν τα υλικά να μην την φτιάξουν την συνταγή, δεν θα σκάσω κιόλας. Εμείς προφανώς φτιάχνουμε κάποιες συνταγές γιατί μας αρέσουν και δεν υποχρεώνουμε κανέναν να τις ακολουθήσει. Εξάλλου όπως είπες κι εσύ από χόμπυ ασχολούμαστε και δεν έχουμε και κανένα κέρδος!!!
Γι’ αυτό χαλάρωσε και απόλαυσε το χόμπυ σου και μην δίνεις σημασία.
Τα μαφινάκια σου φαίνονται λαχταριστά και είναι ότι πρέπει για ένα μικρό κολατσιό, αλλά και μεγάλο!!
Φιλιά πολλά.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΑ.
ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΠΟΛΛΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΓΕΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΤΥΧΑΝ. ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΡΙΞΑ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΕ BLOGGER.
ΤΑ ΜUFFINS ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ !!!!
Μη στενοχωριέσαι Ερμιονάκι μου, ούτε αξίζει να εκνευρίζεσαι! κάποιοι άνθρωποι είναι απλά κακεντρεχείς χωρίς λόγο και αιτία και δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό! μόνο να τους αγνοούμε και να συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί! εγώ μια φορά τις συνταγές σου τις εμπιστεύομαι μέχρι την τελευταία τους σταγόνα!!!!
σε φιλώ, παίρνω τα μάφινς και αποχωρώ
Ερμιονη μου συνεχισε χωρις να τα λογαριαζεις αυτα.
το να κανει κανεις αρνητικο σχολιο με ευγενικο τροπο ειναι παραπανω απο δεκτο.
το να το κανει ομως με τροπο αγενη και υβριστικο, δειχνει προβληματακι στον εγκεφαλο… :)
Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ… μην τα βαλεις μαζι της, αγνοησε την
φιλακια !!
Γλυκιά μου Ερμιόνη, μη σκας…είχα πολύ πρόσφατα το ίδιο για το γαλοτύρι από κάποιον “εξυπνάκια” που μου έγραφε ότι θα έπρεπε να προσέχω τί λέω γιατί μόνον η μητέρα του ξέρει να κάνει καλό γαλοτύρι… θαρρείς και τον προσκάλεσα και τον έβαλα να το κάνει με το ζόρι όπως ήθελα εγώ!!!!!!! Σήμερα από κάποια για το δεξί κλικ που απενεργοποίησα και η οποία για άγνωστο λόγο έσβησε το σχόλιό της μια μέρα μετά…
Αποφάσισα ότι έτσι κι αλλιώς όταν μας διαβάζουν πολλοί, θα υπάρχουν κι αυτά τα σχόλια από μικροπρεπείς και για μένα μη νοήμονες.
Πόσες φορές δεν έχουμε φτιάξει συνταγές (κυρίως ζαχαροπλαστικής) γνωστών σεφ που απέτυχαν;;; Δεν τους βρίσαμε αλλά προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τί συμβαίνει.
Τέλος πάντων, προφανώς κάτι γίνεται τον τελευταίο καιρό γιατί πολλά μπλογκοσπιτάκια αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος ούτε τις συνταγές μας να ακολουθήσει, ούτε τα κείμενά μας να διαβάσει!!
Εσύ, πάντως συνέχισε να μας κάνεις χαρούμενους με τις υπέροχες αναρτήσεις σου και το ήθος σου!!! Πολλά φιλιά
Δεν φτάνει που μας έφτιαξες αυτά τα ωραία αλμυρά μάφινς, μας τα σέρβιρες και με τυράκι και ζαμπονάκι!! Μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτή την λιχουδιά;; Όχι!!
Όσον αφοράς τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, αν δεν χαλάσεις δεν θα μάθεις, λέει η μητέρα μου. Με τον τρόπο αυτό βελτιωνόμαστε και μέσα από τις αποτυχίες έχουν γεννηθεί κάποιες, από τις καλύτερες συνταγές. Ακόμα και στους πιο έμπειρους όμως μπορεί να συμβεί, με υπαιτιότητα πολλούς παράγοντες. Μην δίνεις σημασία σε κακόβουλα σχόλια, ειδικά από ανώνυμους που δεν ξέρεις που μπορεί να αποσκοπούν τελικώς.
Συνέχισε να κάνεις με ειλικρίνια αυτό που αγαπάς. Με τις αποτυχίες του και τις επιτυχίες του. Όλα κάποιο ωφέλιμο μάθημα μας αφήνουν στο τέλος!! Και όπως λεέι και η Dark, “χαλιέσαι, έτσι είναι το ίντερνετ”!!! Κράτησε τα καλά του.
Καλό σου βράδυ.
Βρε Ερμιόνη μου, μη χαλιέσαι. Έτσι είναι το internet και ο κάθε -μην το πω- μπορεί να σχολιάσει σχετικά με ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Εγώ να φανταστείς έχω δει αρνητικό σχόλιο στο δικό μου blog όχι για τη μαγειρική, αλλά για τη μουσική που ακούω!
Βγάζεις άκρη? Δε βγάζεις!
Τώρα για τις συνταγές, εδώ υπάρχουν λάθη (αν μπορούν να θεωρηθούν λάθη), σε βιβλία που τα γράφουν επαγγελματίες! Π.χ. πλέον από πείρα, ξέρω ότι αν σε ένα κέικ με πολλά αβγά δε βάλω καθόλου βανίλια, ποτό, ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού θα μυρίζει. Κάποιος με λιγότερη πείρα, ίσως να κατηγορεί τον συγγραφέα που δεν το έγραψε.
Γενικά στη μαγειρική δε νομίζω πως υπάρχει αντικειμενική επιτυχία, πάντα παίζουν καθοριστικό ρόλο το ένστικτο, η πείρα και το προσωπικό γούστο!
Τα σημερινά σου μάφινς πάντως είμαι από τώρα σίγουρη ότι θα τα έφτιαχνα και θα τα πέφταμε πάνω τους όλοι στο σπίτι με τα μούτρα! :)
φιλιά πολλά και καλό βράδυ!
Ερμιόνη, καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Είναι πολύ άσχημο να διαβάζεις τέτοιου είδους σχόλια. Πριν περίπου 3 χρόνια, όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω το blog μου, έλαβα ένα τόσο αισχρό σχόλιο που μου σηκώθηκε η τρίχα όταν το διάβασα. Και δεν είχε καν σχέση με συνταγή, ήταν απλά κάποιος που ήθελε να βγάλει χολή και δεν είχε πού αλλού να το κάνει. Αμέσως σκέφτηκα πως αν έτσι είναι το blogging, καλύτερα να το σταματήσω, αλλά συνέχισα, και τα θετικά σχόλια ήταν περισσότερα από τα αρνητικά. Αυτά να κρατάς Ερμιόνη. Τα καλοπροαίρετα και θετικά σχόλια και να συνεχίσεις να μοιράζεσαι με όλους μας αυτά που επιθυμείς. Μην στενοχωριέσαι…
Σε φιλώ.
Καλησπέρα, εγώ πάντως θα φτιάξω αύριο το γλυκό σου με τις μπανάνες και με δύσκολες συνθήκες μιας και είμια στο χωριό και τα μέσα που διαθέτω δεν είναι όλα όσα θα ήθελα. ¨οπως ξέρεις έχω δοκιμάσει κι άλλες προτάσεις σου και τις έχω συστήει κι όλας.Με το που άρχισα να γράφω έλαβα το πιο προσβλητικό σχόλιο, δηλαδή πριν 4 χρόνια. Θεωρώ πολύ κόσμιο να ρωτήσει σχολιάσει καποιος με ένα ευγενικό τρόπο, αλλά στο χώρο του διαδυκτίου τάχουμε δει όλα.
Έχω μιλήσει για τα λάθη μας, όπως λες κι εσύ δεν είμαστε και επαγκελματίες, έχουμε δει βέβαια και τους επαγκελματίες!!!
Συνέχισε το χόμπι σου ακάθεκτη.
Mας έχει τύχει και θα συμβεί και στο μέλλον να κάνουμε μια συνταγή από βιβλίο, περιοδικό κλπ, και να μην βγει. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αυτό είναι άλλο, και άλλο είναι να βρίζεις τον άλλον και μάλιστα ανώνυμα.
Μια αρνητική κριτική ή ένα σχόλιο πάνω σε μια συνταγή βοηθάει όλους νομίζω. Είναι ο τρόπος που θα το πεις. Στα blogs σπάνια θα βρω συνταγή που θα μου αποτύχει (για να μην πω ότι δεν μου έχει τύχει ακόμα). Και ο λόγος είναι γιατί είναι δοκιμασμένα και προσεγμένες οι συνταγές (τουλάχιστον από κάποιους που σέβονται αυτό που κάνουν για το κέφι τους).
Δεν μπορώ να καταλάβω τι κερδίζει κάποιος να ειναι τόσο κακός για μια απλή συνταγή.
Αλλά από ότι έχω δει είναι σύνηθες τώρα τελευταια τα υβριστικά σχόλια από ανώνυμους και ”επώνυμους” και σε μαγειρικά και σε άλλα blogs.
Γι αυτό Ερμιόνη μου μην μασάς..
Η ποιότητα η δική σου φαίνεται ακόμα και στη μαγειρική σου και στα γραφή σου.
Τώρα τα αλμυρά μάφινς είναι ωραιότατα και πολύ μου άρεσε η ιδέα που τα έκανες σαντουϊτσάκια.
Τα φιλιά μου :)
Δεν θέλω να σου χαϊδέψω τα αφτιά. Η μαγειρική ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου ίσως γιατί η Βασιλομήτωρ είναι εξαιρετική μαγείρισσα και θεωρούσα πάντα το καλό φαγητό δεδομένο.
Τελευταία έχω αρχίσει να φτιάχνω κάτι παραπάνω από ψητό κοτόπουλο
και σε αυτό με βοήθησες και εσύ με τις συνταγές σου. Γιατί τα κάνεις όλα να φαίνονται τόσο εύκολα και με τον τρόπο σου, το γράψιμο και τις φωτογραφίες που αναρτάς.
Έχω ήδη φτιάξει κάποια φαγητά σου και έχουν γίνει ανάρπαστα. Εντάξει, δεν είναι μόνο οι συνταγές σου, είναι που τελικά είμαι και γαμώ στην κουζίνα χαχαχαχαχα!
Συνέχισε και μη σταματάς για τίποτα και για κανένα λόγο!
Ερμιόνη μου κοριτσάκι μου ακουσε με σε παρακαλώ, μην ασχολείσαι και πανω απο όλ αμην στεναχωριέσαι. Ακριβως το ίδιο πράγμα συναίβη κ σε μένα αλλά κ σε σχεδον όλα τα food blogs, ειδικά αυτά που ειναι 7 κ 5 χρόνια “στον αέρα” φαντάζεσαι τι έχουν διαβάσει τα ματάκια τους.
Το θέμα φιλενάδα μου, δεν ειναι αν είναι χημεία η ζαχαροπλαστική, αν ηταν γραμμένη καλά η συνταγή ή αν ήταν χαλασμένες οι πρώτες ύλες. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ικανοποιούνται με το να βγάζουν την κακία κ την χολή τους ανώνυμα.
Κοιταξε μπροστά κοριτσάκι μου, αυτο που κάνουμε το κάνουμε απο γνήσια, πηγαία θέληση κ αγάπη κ είμαστε περήφανοι για “τα παιδιά” μας και την πρόοδο τους. Ευτυχώς αυτο είναι κατανοητό απο την πλειοψηφία των αναγνωστών.
Φιλάκια πολλά, καλή εβδομάδα!
χα! καλε μη δινεις σημασια απο κακεντρεχει(ε)ς αλλο τιποτα!
Ερμιόνη μου,
μην πτοείσαι και μην αφήνεις κακόβουλους και κακεντρεχεις ανθρώπους να σε επηρεάζουν…Σε διαβάζω πολύ καιρό τώρα κι ειλικρινά έχω να πω μόνο τα καλύτερα για σένα, τις συνταγές σου, τισ φωτογραφίες σου, τους προλόγους σου και εν γένει τα κείμενα σου.Ειλικρινά είναι στιγμές που απλά απολαμβάνω το όμορφο θέαμα μιας φωτογραφίας κι άλλες στιγμές απλά ταξιδεύω μέσα από τα κείμενα σου.Απλά συνέχισε να είσαι αυτή που είσαι και να μην σταματάς παρόλο που σίγουρα θα βρεθούν κι άλλοι δειλοί και κομπλεξικοί άνθρωποι στο δρόμο σου.Όποτε ξαναβρεθούν και θέλουν να σχολιάσουν απλά από κακία, να θυμάσαι πως έχεις πολλούς που σε διαβάζουν και έχουν να πουν τα καλύτερα….
Όσο αφορά την σημερινή σου ανάρτηση, απλά θα σχολιάσω την άψογη παρουσίαση για ακόμη μια φορά και θα πω την γνώμη μου πως θα ταίριαζε τέλεια για αλμυρό πρωινό με συνοδεία ενός φρέσκου κι αναζωγονητικού χυμού!
Φιλάκια Ερμιόνη μου και μην σταματάς!!!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Ήθελα απλά να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας…
Φωτεινή μου, εφόσον δεν σου αρέσει το τσένταρ θα μπορούσες να το αντικαταστήσεις ίσως με παρμεζάνα, μια πικάντικη γραβιέρα, αλλά και με ένα ωραίο κεφαλοτύρι! Φιλιά!
Τα μάφινς φαίνονται τέλεια, όπως όλες οι συνταγές σου…να μην στεναχωριέσαι καθόλου, δεν φταις εσύ αν δεν πετυχαίνει του άλλου η συνταγή. Μου έχει τύχει κι εμένα πολλές φορές, συνήθως σε κάτι φταίω εγώ ή ακόμα και λάθος να είναι η συνταγή, προσπαθώ να βρω τι φταίει να το διορθώσω…μπορεί να χρειάζεται να το προσαρμόσω στα γούστα μου! Keep going!!!
Συμφωνω και με το παραπανω σε οσα ειπες. Ενα πραγμα θα σου πω, τοσο καιρο που ανεβαζεις τις συνταγες σου, και μετα απο τοσα σχολια που εχεις λαβει, ειναι στατιστικα σωστο να προκυψει και ενα αγενες σχολιο! Γλυκεια μου Ερμιονη, μη χολοσκας, που θα ελεγε και η γιαγια μου, ο τροπος που εκφραζεται καποιος χαρακτηριζει τον ιδιο και οχι εσενα. Δυστυχως αυτα ειναι τα δειγματα του πολιτισμου, μιας Ελλαδας που μας πληγωνει… Καταλαβαινω την αγανακτηση σου, αν και για την ωρα δεν μου εχει τυχει κατι παρομοιο. Εγω απλα δεν δεχομαι σχολια που ειναι ανωνυμα, πως να συμφωνησω ή να διαφωνησω ή ακομη να εμπιστευτω την γνωμη καποιου που κρυβεται πισω απο την ανωνυμια? Επισης πρεπει να προσθεσω οτι ουκ ολιγες συνταγες απο φιρμες, δημοσιευμενες σε διαφορα εντυπα ή παρουσιασμενες σε διαφορες εκπομπες, εχουν απιστευτα λαθη, πολλες φορες το καταλαβαινεις και μονο απο τα υλικα, αλλα σε ξεγελαει η παρουσιαση. Τουλαχιστον οι συνταγες ολων των ειλικρινων food bloggers, και εννοω αυτους που δεν παρουσιαζουν τις συνταγες με copy- paste, ειναι αν μη τι αλλο δοκιμασμενες και δεν γραφτηκαν απλως για να γεμισουν ενα βιβλιο…
Γεια σου Ερμιόνη μου, μη χαλάς το κέφι σου με ένα ανώνυμο σχόλιο. Σε όλους μας έχει συμβεί… Προσωπικά τα σβήνω και από το μπλογκ μου και από την μνήμη μου! Αν και κάποιες φορές έχω σκεφτεί να τα αφήνω, γιατί όποιος τα διαβάσει, θα καταλάβει το ύφος και το ήθος του συντάκτη τους!
Θα γράψω και εγώ, ότι απολαμβάνω κάθε φορά την κομψότητα που υπάρχει στο μπλογκ σου, την ευγένεια και τον αγνό ενθουσιασμό σου! Όσες φορές έφτιαξα συνταγή σου πάντα ήταν πετυχημένη!
Καλή συνέχεια λοιπόν και πολλά φιλάκια
δεν θέλω να σε κολακέψω αλλά ό,τι έχω φτιάξει απο το μπλογκ σου είχε επιτυχία!συνέχισε έτσι και μην πτοείσαι!καλημέρα!!
Καλημερα Ερμιονη μου
Δεν θα σταθω καθολου στα κακοβουλα και αρνητικα σχολια που ελαβες,εξαλλου καθε ανθρωπος χαρακτηριζεται απο τη συμπεριφορα του!Θελω να σταθω ελαχιστα, σ’αυτα που εδω και λιγο καιρο που ειμαι επισκεπτρια στο blog σου παρατηρησα.Προσεξα λοιπον το ηθος και την ευγενεια,την προσεκτικη και λογοτεχνικη γραφη,την συνεπεια και την αναλυτικη καταγραφη των προτασεων,τις υπεροχες και κομψες φωτογραφιες,τις ενδιαφερουσες,πρωτοτυπες και αψογα εκτελεσμενες συνταγες.Αυτα και μονο αυτα για μενα, ειναι υπεραρκετα για να επιθυμω να ειμαι μονιμο μελος στο φιλοξενο σπιτι σου,ενα σπιτι που η οικοδεσποινα το τιμα και μονο με την παρουσια της!!!Και για να γυρισουμε στα δικα μας, τα αλμυρα muffins [ειδικα με την προσθηκθ του αλευριου ολικης που ειναι η συμπαθεια μου]τα βρισκω καταπληκτικα!Ισως θα μπορουσα να κανω μια μικρη αλλαγη οσον αφορα το τυρι,μια που δεν πολυσυμπαθω το τσενταρ..τι τυρακι θα μου προτεινες Ερμιονη αντ’αυτου?Φιλια πολλα,πολλα.
Μην ακους κανεναν.Εδω δεν μου εχουν πετυχει συνταγες που αγορασα και πληρωσα το βιβλιο.Ονοματα δεν λεμε.Εσυ εδωσες τη συμβουλη σου δωρεαν.Δηλαδη αν ειχε παρει μια συνταγη απο καμμια θεια στο χωριο θα την επαιρνε τηλεφωνο να την βρισει ή θα την ρωτουσε τι δεν εκανε καλα μηπως και την πετυχει;Η συνταγη σημερα οτι πρεπει για παρτυ.
Φιλακια.
Είναι πολύ δυσάρεστο είναι αλήθεια και κρίμα!Όσο για τη σημερινή συνταγή, είναι πολύ εύκολη, πολύ νόστιμη και εξαιρετικά πρακτική!:)
Ερμιόνη είναι λογικό να σε επηρεάζει ένα σχόλιο αρνητικό – κακοπροαίρετο και συμφωνώ μαζί σου σε όσα γράφεις. Σε όλους έχει τύχει να φτιάξουν μια ή περισσότερες συνταγές και να μην τους πετύχει ή να μην τους αρέσει, αλλά θεωρώ άκυρο να μιλούν με άσχημο τρόπο αντί να ρωτήσουν – να συζητήσουν για ποιον λόγο δεν τους πέτυχε. Ευτυχώς στα blog μπορεί οποιοσδήποτε να μιλήσει με τον συντάκτη και να πάρει μια απάντηση, αν ενδιαφέρεται να δει τι δεν πήγε καλά με την συνταγή, αν ενδιαφέρεται να μάθει ή να το ψάξει. Πιστεύω ότι ο ρόλος των σχολίων στα blog είναι περισσότερο για ερωτήσεις σχετικά με την συνταγή. Πάντως από την πείρα μου έχω διαπιστώσει ότι συνήθως οι συνταγές που μου αποτυγχάνουν είναι συνταγές από “γνωστούς” μάγειρες – ζαχαροπλάστες ή από βιβλία, ενώ όσες συνταγές έχω δοκιμάσει από blog, προς το παρών όλες είναι επιτυχημένες, το χειρότερο που μου έχει συμβεί είναι γευστικά να μην με ικανοποιήσουν, γιατί οι γευστικές προτιμήσεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μην στενοχωριέσαι λοιπόν για ένα αρνητικό σχόλιο κάποιου ανώνυμου. Κατά την γνώμη μου έχεις δημιουργήσει ένα αξιόλογο blog με συνταγές που εγώ προσωπικά εμπιστεύομαι πολύ. Αν και θα ήθελα να είχα φτιάξει πολλές από τις συνταγές σου, έχω φτιάξει 3 μόνο, οι οποίες και μου άρεσαν πάρα πολύ και πλέον είναι στο «βιβλιαράκι» των συνταγών που φτιάχνω. Πολλά φιλιά!
Καλημέρα!
Αν και λόγω διακοπών απέχω αυτόν τον καιρό, εξακολουθώ να σας παρακολουθώ και εδώ δεν κρατήθηκα και θα το αφήσω το σχόλιο μου. Μου συνέβη και εμένα και ένιωσα ακριβώς το ίδιο. Η αποτυχία είναι ίσως το μόνο σίγουρο πράγμα στη μαγειρική και είναι αδύνατο να ξέρεις να απαντήσεις στον άλλο “τι πήγε στραβά?” εκτός και αν ήσουν στην κουζίνα μαζί του. Τώρα το πως μπορεί κανείς σε όλη αυτή την όμορφη προσπάθεια να αντιδράει προσβλητικά δεν μπόρεσα να το καταλάβω…μετά από παρόμοια εμπειρία σου λέω και εγώ διαγραψέ το από το μπλογκ και τη μνήμη σου και συνέχισε να μας ανεβάζεις συνταγές με νουτέλα (και όχι μόνο!)
φιλιά!
Καλημέρα!
Διάβασα το ποστ σου και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφαλι (χωρίς να έχω βρεθεί ακόμα στην θέση σου)!
Πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να απολογήσε για το τι γράφεις στο προσωπικό σου blog. Κάποιος που αποφασίζει να κάνει μια συνταγή από κάποιο blog (ξέροντας ότι δεν είναι από “επαγγελματία”) παίρνει το ρίσκο του, άσε που ακόμα και τα έγκυρα βιβλία και περιοδικά έχουν τυπογραφικά που μπορεί να αποβούν μοιραία για τη συνταγή. Και εγώ απέτυχα χτες σε μια συνταγή ενός γνωστού περιοδικού, δεν πήγα να τους κάνω και μήνυση. Απλά ο κόσμος δεν μπορεί να εκτονωθεί και βρίζει δεξιά και αριστερά,όπου βρει και όπου σταθεί και τα κόμπλεξ πάνε σύννεφο. Άσε τους να “κουρεύονται” και συνέχισε να κάνεις ότι κάνεις, γιατί το κάνεις καλά…που είναι η συνταγή με τη νουτέλα να την κάνω το βράδι?