Πώς διαχειρίζεστε το άγχος σας; Τι κάνετε για να διώξετε τα αρνητικά συναισθήματα που σας καταβάλλουν κατά καιρούς;
Πώς καταφέρνετε να πάρετε ανάσα όταν έχετε ένα απροσδιόριστο βάρος να σας εμποδίζει;
Πώς διατηρείτε αισιόδοξη τη σκέψη σας;
Όχι δεν πρόκειται για τη θεματολογία κάποιου σεμιναρίου ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης (αν και ένα τέτοιο σεμινάριο θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον και χρήσιμο πιστεύω).
Απλά έχω πελαγώσει… πάλι.
Και νιώθω ότι πνίγομαι από την έλλειψη χρόνου.
Το πράγμα έχει ως εξής:
Το μειωμένο μου ωράριο στη δουλειά (λόγω της δεύτερης εγκυμοσύνης) έλαβε τέλος. Αυτό σημαίνει ότι ξεκινώντας από αυτή την Παρασκευή θα δουλεύω και πάλι 5 μέρες την εβδομάδα.
Αφότου γέννησα την Ισμήνη και επέστρεψα στη δουλειά, οι Παρασκευές μου είχαν πρωινό στο σπίτι με τη μικρή… και παιχνίδια πεταμένα παντού… πολύ κυνηγητό, ακόμα περισσότερο γαργάλημα, φιλιά στα πατουσάκια, τραγούδια και χορό… κούνια και ποδήλατο στη βεράντα όταν το επέτρεπε ο καιρός… βόλτες με το καρότσι και αργότερα, όταν μεγάλωσε, με το χεράκι κρατημένο.
Είχαν χρόνο πολύτιμο με τη μικρή μου. Είχαν εμένα να είμαι αφοσιωμένη σε εκείνη και μόνο.
Τα μεσημέρια, όταν η Ισμήνη κοιμόταν, κατέβαινα στην είσοδο της πολυκατοικίας και περίμενα να φανεί το σχολικό και να δω την Ιφιγένεια να με ψάχνει πρώτα με το βλέμμα της και κατόπιν να μου χαμογελά, να με χαιρετά χαρούμενα και να με δείχνει στις φίλες της.
Και το απόγευμα κοιτούσα το ρολόι του φούρνου ανυπόμονα και περίμενα να επιστρέψει ο Κωστής από τη δουλειά για να φάμε μαζί κάτι ξεχωριστό που είχα ετοιμάσει μόνο για εκείνον, ελπίζοντας πάντα να του αρέσει.
Και τώρα νιώθω να γλιστράνε μέσα από τα χέρια μου όλες αυτές οι στιγμές.
Πρέπει να πω αντίο σε αυτές τις όμορφες Παρασκευές και μου είναι πραγματικά δύσκολο.
Ποτέ δεν ήμουν δεκτική στις αλλαγές.
Έχω την έμφυτη παρόρμηση να τις αντιμετωπίζω με αρνητισμό.
Και η εκάστοτε περίοδος προσαρμογής μου φαίνεται πάντα τόσο δύσκολη.
Δεν θέλω να είμαι έτσι.
Θέλω να μπορώ να βάλω ένα τέλος όταν πρέπει και να γυρνώ μια καινούρια σελίδα στη ζωή έχοντας την ελπίδα / προσμονή για κάτι όμορφο.
Αντί να σκέφτομαι τις στιγμές που χάνω, θέλω να σκέφτομαι ότι είναι μια καλή ευκαιρία να εκμεταλλεύομαι πλήρως το χρόνο που έχω με την οικογένεια μου τις καθημερινές και να μετατρέπω τα σαββατοκύριακα μας σε μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία.
Γιατί ξεχνώ να το κάνω.
Δικαιολογημένα ίσως αλλά το ξεχνώ. Και τελικά αφήνω ακόμα περισσότερες στιγμές να γλιστρούν από τα χέρια μου.
Το γράψιμο είναι ευεργετικό.
Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα που εξωτερίκευσα τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.
Αποφορτισμένη και αποφασισμένη αν θέλετε.
Να (προσπαθήσω να) μην ξεχνώ να δίνω αξία στην κάθε στιγμή.
Όπως ευεργετικό είναι και αυτό το φαγητό.
Με υλικά απλά και αγαπημένα που συνδυαζόμενα δημιουργούν μια γεύση δυνατή που αρέσει πολύ.
Περισσότερο από όλους μας το εκτίμησε η Ιφιγένεια. Πρώτη φορά την είδα να τελειώνει τη μερίδα της γρηγορότερα ακόμα από τον Κωστή και να ζητά δεύτερη.
Μπορείτε φυσικά να φτιάξετε το φαγητό και με οποιοδήποτε άλλο ζυμαρικό. Σας συμβουλεύω ωστόσο να επιλέξετε κάποιο που να έχει κοιλότητα ή τρύπα, ούτως ώστε να γεμίσει με σάλτσα και να έχετε τη μέγιστη δυνατή απόλαυση!
- 2 φιλέτα κοτόπουλου ψημένα και κομμένα σε λωρίδες
- 500 γραμμ. κοφτό μακαρόνι
- 2 κουταλιές ελαιόλαδο
- 500 γραμμ. ελαφρά συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας (πασάτα)
- 500 γραμμ. κρέμα γάλακτος (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και light)
- 1/2 κουταλάκι του γλυκού σκόρδο σε σκόνη
- αλάτι, πιπέρι
- 100 γραμμ. γραβιέρα τριμμένη
- 250 γραμμ. ντοματίνια κομμένα στη μέση
- 300 γραμμ. μοτσαρέλα τριμμένη
- Βράζουμε τα ζυμαρικά σε άφθονο αλατισμένο νερό για 1-2′ λιγότερα από τον αναγραφόμενο χρόνο της συσκευασίας τους και τα στραγγίζουμε.
- Παράλληλα ετοιμάζουμε τη σάλτσα. Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε το ελαιόλαδο, το χυμό ντομάτας, την κρέμα γάλακτος, το σκόρδο, τη γραβιέρα, αλάτι και πιπέρι και τα ζεσταίνουμε σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι να λιώσει το τυρί και να πάρει μια βράση η σάλτσα.
- Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 200 βαθμούς με αντιστάσεις.
- Αδειάζουμε τα βρασμένα ζυμαρικά σε μια μεγάλη κατσαρόλα και προσθέτουμε τη σάλτσα, τα ντοματίνια, το κοτόπουλο και τη μισή ποσότητα από τη μοτσαρέλα.
- Ανακατεύουμε καλά να ενωθούν όλα τα υλικά και αδειάζουμε το φαγητό στο πυρέξ.
- Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την υπόλοιπη μοτσαρέλα και ψήνουμε το φαγητό για 20′, μέχρι να λιώσει το τυρί.
23 ΣΧΟΛΙΑ
Γεια σου Ερμιονη,
πολυ μου αρεσασαν ολα αυτα που εγραψες γιατι ειναι τοσο αληθινα, σε πολλα σημεια ηταν σαν να εβλεπα τον εαυτομου.Πιστευω οτι ολα μα οοοολα ειναι θεμα συνηθειας…δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο αυτο αλλα ετσι ειναι!θα συνηθισεις στη νεα καθημερινη σου πραγματικοτητα μεχρι να ερθει κατι αλλο που θα αλλαξει αυτην την κατασταση κτλ κτλ…η ζωη ειναι ωραια!!!
Αχ με επιασε η παρλα και θα ξεχασω να σου πω οτι τα μακαρονια σου…ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ και λαχταριστα!!!!!!
φιλιααα!!!
Πεντανόστιμο φαγάκι και καταπληκτική παρουσίαση Ερμιόνη μου!!!!
Όλα θα πάνε καλά, να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου!!!
Καλό βράδυ και φιλιά!
Άψογο οικογενειακό και εύγευστο ταυτοχρόνος!! συγχαρητήρια και για το blog !!!
Θα τους βρείτε πάλι τους χρόνους σας σιγά σιγά :-) Και αν φτιάχνεις και τέτοια φαγάκια μαμαδίστικα και ζεστά.. όλα θα είναι καλύτερα!
Στα υπόψιν τα δικά μας και αυτή η πρόταση :-)
Φυσικά και έχεις άγχος, με τόσα πράγματα που ασχολείσαι το περίεργο θα ήταν αν δεν είχες! Πρέπει να χαλαρώσεις λιγάκι, δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα τέλεια!
Το φαγητό σου σήμερα (δηλ. χθες)φαίνεται νόστιμο και εύκολο, ιδανικό θα έλεγα για παιδιά. Αν και ο συνδυασμός του κρέατος με τυριά δεν μου αρέσει, η μοτσαρέλα με το κοτόπουλο μου ακούγεται παραδόξως πολύ καλό!
Πολλά φιλιά
Λοιπόν, μικρή λάτρευα και αποζητούσα τις αλλαγές. Τώρα μάλλον με κουράζουν και πολλές φορές με φοβίζουν. Γι’ αυτό και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σίγουρα θα είναι δύσκολες οι πρώτες μέρες. Όμως σιγά σιγά θα βρεις τους ρυθμούς σου και θα ανακάμψεις, βρίσκοντας χρόνο και τρόπο να κάνεις όλα αυτά που αγαπάς.
Τι ωραίο και μαμαδίστικο το φαγάκι! Πολύ μου άρεσε!!!
Πολλά φιλάκια!
Έλεγα πριν μερικές ημέρες στον άντρα μου, πώς μερικές γυναίκες (βλ. Ερμιόνη!)τα προλαβαίνουν όλα, σπίτι, δουλειά, παιδιά, βιβλία, μπλογκ… και είναι τόσο cool! Εντάξει, νιώθω κάπως καλύτερα τώρα!
Μάλλον όλες φορτωνόμαστε με ένα καλό μερίδιο άγχους και ενοχών… Όπως και να ‘χει, κάθε αρχή και δύσκολη. Σε λίγο καιρό θα φαίνονται όλα λιγότερο πιεστικά. Και ένα καλό ζυμαρικό φούρνου πάντα βοηθάει(επιβεβαιωμένο αυτό!)Μπήκε στη λίστα με τα “πρέπει να φτιάξω αυτή την εβδομάδα”!
Οι αλλαγές είναι όντως δύσκολες, όμως δημιουργούν και προκλήσεις.Χαίρομαι που σκέφτεσαι θετικά. Πολύ ωραίο το φαγητό σου!
Αχ πως σε νιώθω!!!!! Απο χτές γύρισα στην δουλειά full time μετά απο 15 μήνες (τα πήρα όλα μαζι) και όπως καταλαβαίνεις έχω ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς και θέματα με εσένα και επίσης το έχω ρίξει στη μαγειρική, ταπεράκια για όλη την οικογένεια δηλαδή. Προσθέτω και αυτή τη συνταγή μπας και βρω και εγώ τη λύση….Κουράγιο!
Είναι πράγματι δύσκολο να αρχίζεις ένα φουλ ωράριο μετά από part time. Δυστυχώς η ζωή της σύγχρονης γυναίκας είναι γεμάτη τρέξιμο, υποχρεώσεις και μηδενική ξεκούραση (τουλάχιστον η δική μου έτσι είναι). Όμως από την άλλη δεν θα μπορούσα να θυσιάσω τίποτα από όλα αυτά που κάνω. Με κάνουν και νοιώθω ζωντανή! Φαγάκι κλασσικό και εγγυημένα αποδεκτό ακόμα και από τα δύσκολα ζουζούνια! Φιλιά!
Σκεφτόμουν να μαγειρέψω κοτόπουλο μέσα στην εβδομάδα, μάλλον, δε, θα κατέληγα στο κλασικό κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες, αν και θα ήθελα κάτι πιο πρωτότυπο – και, τσουπ! είδα την ανάρτησή σου. Ωραία ιδέα! :-)
Ούτε εγώ τα πηγαίνω καλά με τις αλλαγές, δε μου αρέσει να ξεβολεύομαι. Και οι αλλαγές έχουν πάντα άγχος, ακόμη κι αν είναι προς το καλύτερο (αφού το άγνωστο είναι ζευγαράκι με την ανασφάλεια). Να συμβιβαστείς (αν η αλλαγή δε σου αρέσει), να προσαρμοστείς (σε κάθε περίπτωση), να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή…
Η ζωή, όμως, δε μένει στάσιμη και σε θέλει παρέα στα ταξίδια της! :-)
Πολυ ωραιο και πολυχρωμο φαγητό,λαχταριστο και σιγουρα τρωγεται ευχαριστα απο ολους,μην αγχωνεσαι και τοσο,ολα θα παρουν το δρομο τους ,κοιτα μονο να χαιρεσαι την καθε στιγμη με τα αγαπημενα σου προσωπα γιατι δεν μπορεις να αλλαξεις τιποτε,ετσι ειναι να γινει ετσι θα γινει οι μικρες θα μεγαλωσουν και εσυ θα εισαι μια ευτυχισμενη χαρουμενη μαμα που θα τρεχει παντα πισω τους πολλα φιλια ,καλο βραδυ.
καλη προσαρμογη Ερμιονη μου..Είναι δυσκολο..το ξερω.. Το φαγακι σου μαμαδιστικο και νόστιμο!! Θα το φτιάξουμε κι εμεις!!πολλα φιλια
Καλησπέρα Ερμιόνη μου!!Από άγχος,άλλο τίποτε!!Κατάληξη,φοβερή ημικρανία,σάν αυτή πού έχω σήμερα!Η συνταγή σου μέ ενθουσίασε!!Νόστιμη καί πολύ εύκολη!!Λατρεύω τό κοφτό μακαρονάκι!!Συνδύασες τόσο όμορφα υλικά καί γεύσεις!!Θά τήν δοκιμάσω σίγουρα!!Καλή εβδομάδα καί καλή δύναμη!!Φιλάκια!
Ερμιονάκι μου το άγχος δεν λείπει ποτέ από την ζωή μας.
Περνάς μια φάση με πολύ στρες και κούραση, αλλά σκέψου ότι είναι ευχάριστη κούραση και σίγουρα δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Μεγαλώνοντας τα παιδιά μεγαλώνουν και τα προβλήματα, όπως πολύ σοφά έλεγαν οι παλαιότεροι, έτσι ώστε αυτό το άγχος το σημερινό να σου φαίνεται αστείο και …. μην σου πω, να το νοσταλγείς κιόλας.
Εξάλλου εσύ όπως έχεις αποδείξει, όλα τα καταφέρνεις τέλεια!
Άντε, πάμε να φάμε τώρα το υπέροχο φαγάκι που μας ετοίμασες και όπως το βλέπω θα ζητήσω κι εγώ δεύτερη μερίδα!
Φιλάκια, καλό απόγευμα!
Δε νομίζω πως είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος να σου απαντήσει σε θέματα διαχείρισης άγχους, είμαι πολύ χειρότερη από αυτό που περιγράφεις… Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι όλα είναι θέμα υποστήριξης, την οποία σίγουρα έχεις… Μη μου στενοχωριέσαι, θα τις βρεις και πάλι τις ισορροπίες σου κορίτσι!
Με τέτοιο φαγάκι, πώς να μην πέσει με τα μούτρα το Ιφιγενάκι! Είναι φαγητό-εγγύηση! Και έχει τόσες, μα τόσες παραλλαγές!
Αυτή η έλληψη χρόνου ειναι για να κλαίς. Κάποιες φορές σκέφτομαι πως πελάγωνα όταν σπούδαζα και παράλληλα δούλευα, τουλάχιστον τότε είχα χρόνο να ντυθώ να πάω για ψώνια και να πιώ ένα καφέ με τις κουμπαρούλες μου. Τώρα δεν προλαβαίνω ούτε τα βασικά, άστα. Πάντως εγώ βλέπω πως τα πας μια χαρά !!! Σε ευχαριστώ για την υπέροχη συνταγή. Ότι έχει pasta το υιοθετώ την ίδια στιγμή. Δεν χρειάζεται καν να κατεβάσω το pdf, μένει στην μνήμη μου στην κατηγορία ”γιάμι”
Αυτό το φαγητό παίρνει το οκ από όλη την οικογένεια.Δεν υπάρχει κάποιος που θα κάνει τον δύσκολο όταν του το σερβίρεις, χαχα
Τώρα όσο αφορά τις αλλαγές ναι είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν εύκολα. Εμείς όμως πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα θετικά και να προχωράμε. Την υγειά μας να έχουμε Ερμιόνη μου και όλα τα άλλα τα φέρνουμε στα μέτρα μας σιγά – σιγά..
Για μένα αυτή η στιγμή θα έρθει τον Φλεβάρη και δεν έχω ιδέα πώς θα τα καταφέρνω-προλαβαίνω όλα.
Κουράγιο Ερμιόνη μου, όταν έχουμε υγεία, όλα τα άλλα είναι στο χέρι μας!…
Κάθε αρχή και δύσκολη , που λένε και κάθε αλλαγή επίσης. Νομίζω ότι είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που τις δέχονται αδιαμαρτύρητα. Θυμάμαι κι εγώ όταν πρωτογύρισα στη δουλειά πως αναπολούσα τις πρωϊνές βόλτες μου με τα παιδάκια μου.. αλλά ο καιρός περνάει και όλα κυλάνε και τα παιδάκια μου πάνε πλέον σχολείο και εγώ δεν θα είχα τι να κάνω (λέμε..τώρα). Την σημερινή σου συνταγή την συνηθίζω με αλλαντικά αντί για το κοτόπουλο και δεν μένει ψίχουλο. Άραγε θα μπορούσε να γίνει και με κιμά ως παραλλαγή του παστίτσιου;
καλημερα ερμιονη μου!!! μερικες φορες οι αλλαγες ειναι για καλο!!! δεν μπορω να μπω στην ψυχολογια σου σαν μανα αλαλ καταλαβαινω πως ειναι δυσκολο να αποχωριζεσαι τα μικρα και να πηγαινεις δουλεια!! εγω λεω να σκεφτεις αισιοδοξα οτι θα ναι μεν αθ σ λειπουν αλλα θα εχεις λιγο χρονο για σενα ετσι κ οταν γυρνας σπιτι και μαζευεστε ολοι η οικογενεια θα βρισκεται πολλες δραστηριοτητες να κανετε να αναπληρωνετε το κενο!!! το φαγητο αυτο εγω θα το ελεγα μαμαδιστικο κομφορτ φουντ!! υπεροχοι συνδυασμοι και σιγουρα ολοι στην οικογενεια θα το καθαρισουν το ταψι!!
Αχ Ερμιόνη μου από τότε που γέννησα έχω ενοχές. Συνέχεια αισθάνομαι ότι δεν αφιερώνω αρκετό χρόνο στην οικογένειά μου. Όταν είμαι στα καλά μου σκέφτομαι ότι πρέπει να έχουμε ποιοτικό χρόνο μεταξύ μας, όταν δεν είμαι στα καλά μου παρουσιάζω συμπτώματα κατάθλιψης (νομίζω), εξαφανίζομαι, δεν πολυμιλάω, νιώθω κουρασμένη συνέχεια. Πρέπει όμως να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα και να κάνουμε το καλύτερο με τον χρόνο που έχουμε.Οι κόρες σας φαίνονται τόσο ευτυχισμένες! Μην αγχώνεσαι.
Δεν ήξερα τι να μαγειρέψω σήμερα. Μου έδωσες ωραία ιδέα! Απόψε θα δοκιμάσουμε το φαγητό σου. Wish me good luck με τους περίεργους! Φιλάκια!!!
“Μαμαδίστικο” φαγητό, το χρησιμοποιώ σε πολλές παραλλαγές για το ταπεράκι του σχολείου που ζητά κάπως στεγνά (εννοώ χωρίς πολλά ζουμιά) φαγητά. Πεντανόστιμο και λαχταριστό το περιεχόμενο του ταψιού σου Ερμιόνη μου, από τις φωτογραφίες και μόνο καταλαβαίνουμε απόλυτα τον ενθουσιασμό της Ιφιγένειας! Όσο για τις αλλαγές, νομίζω πως η αρχική αντιμετώπιση των περισσότερων από εμάς είναι ο αρνητισμός. Σιγά-σιγά συνηθίζουμε στην ιδέα και στην αναγκαιότητά τους και τις αποδεχόμαστε, ειδικά σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Ε, μετά την αποδοχή έρχεται η οργάνωση της νέας πραγματικότητας και η προσαρμογή!