Όσο ακόμα το επιτρέπει ο καιρός, επιλέγω να ετοιμάζω πιάτα που μπορούμε να απολαύσουμε στη δροσιά της βεράντας μας (την οποία ο Κωστής φέτος το καλοκαίρι διαμόρφωσε υπέροχα με πρασινάδες και πολύχρωμα λουλούδια).
Φαγάκια με καλοκαιρινή διάθεση, ανεπιτήδευτα, με εύκολη προετοιμασία.
Και που ιδανικά μπορούμε να φάμε με το χέρι ή/και να συνοδεύσουμε με μια ωραία μπίρα (ξανά παρένθεση για να σας πω ότι φέτος το καλοκαίρι ανακαλύψαμε και εκτιμήσαμε την πατρινή Μάμος).
Επίσης συχνά αναρωτιέμαι πότε θα πάψω να κινούμαι και να σκέφτομαι με καλοκαιρινούς ρυθμούς. Ξέρω ότι πρέπει να συγκεντρωθώ στους στόχους και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του φθινοπώρου, αλλά δυσκολεύομαι πολύ να το κάνω. Εσείς τα έχετε καταφέρει αλήθεια; Έχετε αφήσει πίσω σας το καλοκαίρι; Και αν ναι, μπορείτε σας παρακαλώ να μου πείτε πώς το κάνατε;
Για κάποια που αγαπά (ή τουλάχιστον έτσι δηλώνει με πάθος) τόσο πολύ τα fajitas (παρεμπιπτόντως αν ποτέ βρεθείτε στο χαρούμενο και τόσο ζωηρόχρωμο Agavita στη Ν. Φιλαδέλφεια θα είναι κρίμα να μην τα δοκιμάσετε), είναι εντυπωσιακό το ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει δημοσιευτεί στο blog μία μόνο συνταγή.
Και να επιτέλους η δεύτερη: η πίτα fajitas με κοτόπουλο. Με απέριττη ομορφιά και συγκλονιστική νοστιμάδα.
Η Ιφιγένεια έχει εδώ και καιρό κηρύξει πόλεμο ενάντια στις πιπεριές κάθε χρώματος και σχήματος, οπότε σκέφτηκα προς στιγμήν ότι υπάρχει περίπτωση να δει τις πιπεριές και να διστάσει να δοκιμάσει. Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν παράλογο και ανήκουστο, αλλά όχι απίθανο, ειδικά όταν αναφερόμαστε στην Ιφιγένεια.
Αλλά όχι! Ακόμα και το στριμαδάκι ενθουσιάστηκε με την πίτα fajitas.
Όμως για μισό λεπτό… γνωρίζετε τι είναι τα fajitas;
Τι είναι τα fajitas;
Είναι ένα μεξικάνικο πιάτο από μαριναρισμένες λωρίδες μοσχαρίσιου κρέατος ή κοτόπουλου, που τυλίγονται σε ζεστή μαλακή τορτίγια από αλεύρι. Το κρέας συνοδεύεται από μαγειρεμένα κρεμμύδια και πιπεριές, σάλτσα, καρυκευμένο ρύζι, γκουακαμόλε, ξινή κρέμα και τριμμένο τυρί (συνήθως τσένταρ).
Και είναι στ’ αλήθεια ένα πιάτο ονειρεμένο.
Πώς φτιάχνουμε την πίτα fajitas με κοτόπουλο;
Εύκολα και πολύ απλά!
- Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ τις λωρίδες κοτόπουλου, τις πιπεριές, τα κρεμμύδια και τα καρυκεύματα και ανακατεύουμε πολύ καλά. Το κοτόπουλο πρέπει να καλυφθεί παντού ομοιόμορφα, προκειμένου κάθε μπουκιά να είναι υπερνόστιμη!
- Κατόπιν ψήνουμε, φροντίζοντας να γυρίζουμε το κοτόπουλο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ούτως ώστε να αποκτήσει παντού ένα όμορφο χρώμα.
- Χτίζουμε την πίτα, βάζοντας στη φόρμα μας διαδοχικές στρώσεις από τορτίγιας, τριμμένο τυρί (το οποίο σκεφτείτε! θα λιώσει υπέροχα) και κοτόπουλο. Προσέχουμε το κοτόπουλο να μην έχει πολλά ζουμιά από το ψήσιμο, προκειμένου να μην μαλακώσει υπερβολικά πολύ η βάση της πίτας.
- Και τέλος ψήνουμε την πίτα για λίγη ώρα, μέχρι να δούμε ότι η επιφάνειά της έχει γίνει τραγανή και προκλητικά χρυσαφένια.
Με τι συνοδεύουμε την πίτα fajitas με κοτόπουλο;
Με τα συνήθη συνοδευτικά της μεξικάνικης κουζίνας: σάλσα, γκουακαμόλε, ξινή κρέμα.
Για μια γρήγορη σπιτική ξινή κρέμα ανακατεύουμε 500 ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά με το χυμό από 1 ½ λεμόνι και την τοποθετούμε στο ψυγείο για 2 ώρες τουλάχιστον προτού τη χρησιμοποιήσουμε.
Όσον αφορά τη σάλσα, στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποίησα ψιλοκομμένα ντοματίνια και πιπεριές (διπλό το χτύπημα για την Ιφιγένεια), καλαμπόκι, κόκκινα φασόλια και μαϊντανό.
Μπορούμε να διατηρήσουμε στο ψυγείο την ψημένη πίτα;
Ναι αμέ! Η πίτα μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο, καλά σκεπασμένη, έως και 3 ημέρες. Όταν την ξαναζεσταίνουμε βέβαια δεν είναι το ίδιο τραγανή, αλλά παραμένει γευστικότατη.
Ας πούμε ότι έπεισα την Ιφιγένεια να φάει πιπεριές. Με το σπανάκι τι γίνεται; Πείτε μου ιδέες σας παρακαλώ (εκτός από σπανακόρυζο, σπανάκι με αυγά μάτια, κρέπες με σπανάκι και κανελόνια με σπανάκι που έχουν ήδη δοκιμαστεί με μεγάλη αποτυχία)!
Πίτα fajitas με κοτόπουλο
Υλικά
- 1200 γραμμ. φιλέτο κοτόπουλο κομμένο σε λωρίδες
- 1 μεγάλη πράσινη πιπεριά κομμένη σε λωρίδες
- 1 μεγάλη κόκκινη πιπεριά κομμένη σε λωρίδες
- 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι κομμένο σε λωρίδες
- 2 κ.σ. ελαιόλαδο
- 1 κ.γ. κύμινο
- 1 κ.γ. ρίγανη ξερή
- 1 κ.γ. πάπρικα γλυκιά
- αλάτι, πιπέρι
- 250 γραμμ. τσένταρ ή γκούντα τριμμένο
- 8 τορτίγιας μεσαίου μεγέθους
Εκτέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς με αντιστάσεις και λαδώνουμε ένα μεγάλο ταψί.
- Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το κοτόπουλο, τις πιπεριές, το κρεμμύδι, το ελαιόλαδο, το κύμινο, τη ρίγανη, την πάπρικα, αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε πολύ καλά.
- Απλώνουμε το κοτόπουλο στο ταψί και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου (ή μέχρι να δούμε ότι το κοτόπουλο έχει ψηθεί όμορφα). Στη διάρκεια του ψησίματος ανακατεύουμε τακτικά, ούτως ώστε να ψηθεί ομοιόμορφα από όλες τις πλευρές.
- Λαδώνουμε μια στρογγυλή φόρμα με αποσπώμενο πάτο και διάμετρο 24 εκ.
- Στρώνουμε 4 τορτίγιας, με τρόπο που να αλληλοεπικαλύπτονται και να εξέχουν λίγο από τη φόρμα. Βάζουμε ακόμα 1 πίτα στον πάτο του σκεύους και πασπαλίζουμε με λίγο τριμμένο τυρί.
- Ρίχνουμε από πάνω τη μισή ποσότητα του κοτόπουλου και πασπαλίζουμε με λίγο τριμμένο τυρί.
- Βάζουμε 1 πίτα και πασπαλίζουμε με λίγο τριμμένο τυρί.
- Ρίχνουμε την υπόλοιπη ποσότητα του κοτόπουλου και καλύπτουμε την επιφάνεια με 2 πίτες ακόμα.
- Γυρίζουμε τις πίτες που εξέχουν στο πλάι και αν χρειάζεται τις στερεώνουμε με οδοντογλυφίδες.
- Ψήνουμε την πίτα fajitas για 10'. Στη συνέχεια τη βγάζουμε από το φούρνο, πασπαλίζουμε την επιφάνεια με το υπόλοιπο τυρί και ψήνουμε για 10' ακόμα.
- Βγάζουμε την πίτα από το φούρνο και την αφήνουμε για 10' να κρυώσει.
- Κόβουμε σε 4 κομμάτια και σερβίρουμε.
14 ΣΧΟΛΙΑ
Για την Ιφιγένεια: μακαρονάκι κατά προτίμηση φιογκάκι, το ανακατεύουμε με σπανάκι, τυριά και λίγη κρέμα γάλακτος, το βάζουμε σε πυρέξ και το σκεπάζουμε με φύλλο σφολιάτας. Καλή επιτυχία!
Φανταστικό!!!
Μου αρέσουν τα fajitas και γενικά όλα αυτά τα μεξικάνικα (αρκεί να μην είναι πολύ καυτέρα).
Θα την έχω υπόψη τη συνταγή μιας και τα παιδιά μου θα ξετρελλαθούν.
Στο Agavita ολο λεω να παω και ακομα δεν εχω καταφέρει..
Φιλιά
Πόσο χαίρομαι που βλέπω στο μέιλ μου ειδοποίηση για νέα ανάρτηση τόσο συχνά τώρα τελευταία! Η συνταγή φαίνεται λαχταριστή και θα τη δοκιμάσω σύντομα. Πεθάνω για μεξικάνικο! Το μόνο μου πρόβλημα όταν φτιάχνω σπίτι είναι ότι οποιες τορτίγιες κι αν έχω αγοράσει από το σούπερ μάρκετ, μου φαίνονται κάπως πλαστικές στη γεύση.
Τα δικά μου πιτσιρίκια, αντίθετα με τη δική σου, τρελαίνονται για ντοματίνια και πιπεριές. Για σπανάκι πάλι… νομίζω ότι όλα τα παιδιά είναι ίδια. Δύσκολα τους εμπνέει να το φάνε. Όταν ήμουν η μικρή ούτε κι εγώ το έτρωγα και μάλιστα έχω και μια ιστορία σχετική με σπανακόρυζο. Η μαμά μου έλειπε στη δουλειά κάθε μεσημέρι και ζεσταινα εγώ το φαγητό για εμένα και τα αδέρφια μου. Μιλάμε για ηλικία τετάρτη-πέμπτη δημοτικού. Είχαμε λοιπόν σπανακόρυζο κι εγώ δεν ήθελα με τίποτα να το φάω. Πήρα τη μερίδα μου, δεν την έριξα στην κατσαρόλα γιατί θα φαινόταν ότι δεν έφαγα, την άδειασα σε ένα σακουλάκι, αλλά δεν την πέταξα στα σκουπίδια, για να μην τη δει η μαμά μου και με κατσαδιάσει! Αντιθέτως, την έκρυψα σε ένα καλάθι με φρούτα, από τα τρόλεϊ που είχαν 2-3 ορόφους, για να το πετάξω άλλη μέρα. Ξεχασα την ύπαρξη του και το βρήκε η μαμά μου μέρες μετά! Και βέβαια έγινε χαμός! Είναι από τις ιστορίες που λέω στην κόρη μου όταν κι αυτή γκρινιάζει για το σπανακόρυζο. Πάντως, έχω βρει συνταγη που τα μικρά τρώνε χωρίς γκρίνια: κριθαρότο με σπανάκι και ανθότυρο. Νομίζω αξιζει να το δοκιμάσεις!
Καλημέρα Ρούλα!
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά λόγια!
Στόχος είναι να δημοσιεύεται (τουλάχιστον) μία ανάρτηση την εβδομάδα και -εκτός σοβαρού απροόπτου- πιστεύω ότι είναι εφικτό!
Γέλασα πολύ με την ιστορία σου!
Κι εγώ κάτι παρόμοιο έκανα όταν δεν μου άρεσε το φαγητό, με τη διαφορά ότι συνήθως το έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου :)
Το κριθαρότο τους αρέσει πολύ, οπότε ναι, είναι καλή ιδέα να βάλω λίγο σπανάκι εκεί!
Καλή συνέχεια!
Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία στη μεξικάνικη κουζίνα αλλά τα “mainstream” που κυκλοφορούν και στη χώρα μας όπως τάκος και μπουρίτος μου αρέσουν πολύ! Βασικά δεν έχω καταλάβει ακόμα ποια είναι η διαφορά αναμεσα στη φαχίτα και στο μπουρίτο.. Και πάνω απ’ όλα μου αρέσει που όλα αυτά ταιριάζουν με μπίρα και παγωμένες μαργαρίτες και μοχίτο!
Για την ιστορία κι ελπίζοντας πως δεν θα βγει σεντόνι, στη γιορτή των νεκρών που γίνεται κι εδώ στην Αθήνα κάθε χρόνο είχα δοκιμάσει από Μεξικάνα νοικοκυρά χρόνια πριν κάτι πολύ ιδιαίτερο και πεντανόστιμο που λεγόταν tamales, ήταν ένας χυλός από αλεύρι καλαμποκιού σχηματισμένος σε πιτάκι όπου στο εσωτερικό του είχε γέμιση κοτόπουλο και όλο μαζί ήταν τυλιγμένο σε φύλλο καλαμποκιού. Ήταν ό,τι πιο νόστιμο έχω δοκιμάσει από τη Μεξικάνικη κουζίνα ως τώρα!
Χαίρομαι που επέστρεψες και το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμα1
Καλησπέρα Έφη!
Έθιξες αρκετά και ενδιαφέροντα θέματα :)
– Δεν θυμόμουν ότι γίνεται γιορτή των νεκρών στην Αθήνα. Έχοντας δει την Coco και το Book of Life, πρέπει να δω αν γίνεται και φέτος προκειμένου να μπει στο πρόγραμμα!
– Τα tamales τα έχω εδώ και πολύ καιρό στα υπόψη, αλλά μετά το σχόλιό σου πρέπει να τα δοκιμάσω σύντομα :)
– Όσον αφορά τη διαφορά ανάμεσα σε fajitas και burritos:
Στα fajitas, το κρέας (που μπορεί να είναι μοσχάρι, χοιρινό ή κοτόπουλο) μαρινάρεται και ψήνεται με πιπεριές και κρεμμύδια. Σερβίρεται με τορτίγια από αλεύρι και διάφορα συνοδευτικά, όπως γκουακαμόλε, ξινή κρέμα, pico de gallo. Επίσης δεν είναι τυλιχτά.
Τα burritos είναι τυλιχτά. Έχουν πλούσια γέμιση που μπορεί να περιλαμβάνει κρέας, κόκκινα φασόλια, γκουακαμόλε, ξινή κρέμα κλπ.
Οι πληροφορίες με κάποια επιφύλαξη :)
Eρμιόνη μου, καλημέρα. Έχω ξετρελαθεί και σκέφτομαι να πάρω υλικά να την φτιάξω από απόψε κιόλας τη συνταγή αυτή. Εγώ τιμώ πολύ συχνά τα φαχίτας, διότι εγώ κι ο αντρούλης μου τα λατρεύουμε, παρόλο που το δικό μου 8χρονο στριμαδάκι αρνείται ακόμα κι έτσι να δοκιμάσει πιπεριές…μάλιστα τα ψήνω με μπίρα στο αντικολλητικό. Έχω να σου πω κάτι: σε παρακολουθώ χρόνια και παρατηρώ ότι παρόλο που από την αρχή μου άρεσαν πολύ οι συνταγές σου, τα τελευταία 1-2 χρόνια έχεις εξελιχθεί απίστευτα…το λες και απογείωση δηλαδή…τα φιλιά μου!
Καλημέρα Λίνα,
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο και τα τόσο καλά λόγια!
Ειλικρινά μου έφτιαξες την ημέρα :)
Η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη που δείχνετε σε μένα και το blog με ωθούν να προσπαθώ για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!
Ελπίζω να δοκιμάσετε την πίτα fajitas και θα χαρώ πολύ να μου πείτε εντυπώσεις!
Καλή συνέχεια!
Μιαμ! Θα το δοκιμασω κ με τον κλασσικό τρόπο, μπορώ να αντικαταστήσω το κύμινο ή είναι από τα βασικά μπαχαρικά;
Σχετικά με το σπανάκι πειράζει αν δεν το φάει, μπορεί σε δεύτερο χρόνο να πειστεί να φάει. Κι εμείς ως παιδιά δεν τα τρώγαμε όλα 😉!
Καλημέρα Φανή,
To κύμινο είναι βασικό συστατικό της χαρακτηριστικής γεύσης που έχουν τα fajitas.
Παρόλα αυτά, αν δεν σου αρέσει η γεύση του, μπορείς είτε να μειώσεις τη χρησιμοποιούμενη ποσότητα, είτε να το παραλείψεις εντελώς.
Σε σχέση με το σπανάκι έχεις δίκιο, η λογική και η εμπειρία λέει ότι μεγαλώνοντας ένα παιδί θα τρώει αρκετά από τα φαγητά που το δυσκολεύουν τώρα.
Αλλά δεν σου κρύβω ότι είναι πάντα προκλητικό και ενδιαφέρον να βρίσκεις τρόπους για να εντάξεις “δύσκολα” φαγητά στη διατροφή ενός παιδιού!
Καλή συνέχεια!
Πωπω,φαίνεται λαχταριστή! Γεια στα χεράκια σου Ερμιόνη μου!
Θ ατη δοκιμάσω! Φαίνεται πιο νόστιμη κ απο αυτές που έφαγα στο μεξικανικό στο Λουξεμβουργου,τη διαφορα φαντάζομαι την κανει η ποσότητα κ ποιότητα των υλικών!
Να εισαι καλα αγαπημένη! Εγω θέλοντας κ μη ,μπήκa σε mood φθινοπώρου,κρυωμένη για τα καλα,στα ομορφα Χανιά μας,όπου εχουμε ακόμη..ζωντανό το καλοκαιράκι..
Καλημέρα Μαρία μου,
Πάντα με τον καλό λόγο είσαι! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
Η πίτα νομίζω ότι είναι πραγματικά πολύ νόστιμη. Θα χαρώ πολύ να τη δοκιμάσεις και να μου πεις πώς σου φάνηκε :)
Είναι λίγο άστατος ο καιρός αυτές τις μέρες, οπότε χρειάζεται προσοχή. Η Ιφιγένεια πέρασε ήδη μια γαστρεντερίτιδα, αλλά ήπια ευτυχώς, οπότε δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ.
Η μικρούλα έχει λίγο βήχα αυτές τις μέρες, οπότε έχουμε ξεκινήσει το ζεστό γάλα με μέλι πρωί και βράδυ.
Εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα!
Σε φιλώ
Καλημέρα! Υπέροχη φαίνεται, θα δοκιμαστεί! Έχεις δοκιμάσει σπανακι σε smoothies με τα αγαπημένα της φρούτα; Αν πιστεύεις ότι δε θα το δοκιμάσει λόγω χρώματος βάλτο σε σκουρόχρωμο σκεπαστό ποτήρι με καλαμάκι (αν έχεις φυσικά)
Καλημέρα Μαρία!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια και τη συμβουλή.
Θα δοκιμαστεί οπωσδήποτε (σε σκουρόχρωμο ποτήρι :))
Καλή συνέχεια!